Trzecia część trylogii "Born to fight"
Tom 1: Heartless
Tom 2: Shameless
Tom 3: Conversations With The Devil
Historia opowiada o córce jednej z par bohaterów🖤
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Z góry przepraszam za błędy ortograficzne, literówki czy korektę. Nie zwracajcie uwagi ;)
H Gdybym miała wymienić zdarzenie, którego najmniej się spodziewałam zdecydowanie byłby to pocałunek z Neyrate. Chłopak wziął mnie z zaskoczenia i nie miałam chwili na zastanowienie się, czy oddać pocałunek czy nie, ponieważ zrobiłam to odruchowo. Nie wiedziałam, że tak dobrze całuje.
- Neyrate...- szepnęłam między pocałunkami. Przerwałam, bo brakowało mi tchu.- Dlaczego ?
- Przepraszam.- opadł na moje uda.- Tak cholernie przepraszam...
- Za co ?.- zapytałam, nierozumiejąc o co mu chodzi.
- Za wszystko. Za wszystkie krzywdy jakie ci wyrządziłem oraz za to, że teraz skradłem twój pierwszy pocałunek.
- Skąd wiesz, że pierwszy ?.- podniosłam brew.
- Zapomniałaś, że od trzynastego roku życia cię pilnuje?
- Racja...no nie, nie miałam.
- Jestem niezmiernie zaszczycony, że mogłem skraść twój pierwszy pocałunek.
- A pozwoliłeś ?.- odpowiedziałam poważnym tonem.- Cóż, to podchodzi pod...
- Nie kłam, bo dobrze wiem, że Ci się podobało.- uśmiechnął się cwano.
Spuściłam wzrok. Miał rację. Podobało mi się. Przyznaję.
- Muszę pomyśleć.- odparłam po chwili.- Nad...tym.
- Będę czekał.- uśmiechnął się delikatnie.- Może wrócimy ?
- Chciałabym na chwilę pobyć sama. Ze swoimi myślami. Wskoczyłam do wody i popłynęłam do brzegu. Wyszłam z niej i poszłam do lasu, aby chodź trochę rozładować emocje, jakie we mnie się nagromadziły.
***
Nawet nie wiem kiedy był wieczór. Nadal nie ogarnęłam myśli i czułam się...dziwnie. Bawiłam się swoimi mocami, które z każdym dniem stawały się silniejsze, a moje ciało musiało odreagować poprzez małe treningi.
Poszłam w stronę namiotów, w którym zastałam mamę razem z [T.I] oraz Tsireyą. Nigdzie nie widziałam moich braci i ojca.
- Gdzie są wszyscy ?.- zapytałam zdziwiona.
- Ponoć płyną na nocny patrol i wrócą o wschodzie.- wyjaśniła ciocia.- Spokojna głowa. Nic im się nie stanie.
Miałam taką nadzieję. I nie wiem czemu, ale zaczęłam mocno martwić się o Neyrate. Był dobrym żołnierzem, nawet jednym z najlepszych, ale jednak martwiłam się o to. Miałam za dużo proroczych snów oraz sytuacji, które tylko bardziej mnie przytłaczały, musiałam się uspokoić. Poszłam na swoje miejsce i położyłam, czując jak sen bierze nade mną górę.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Hejka! Rozdział trochę krótki, ale mam nadzieję, że dobrze rozbudowany jako przedsmak tego, co może się wydarzyć w kolejnym rozdziale!❤ Mam nadzieję, że rozdział wam się podobał! Miłego dnia/nocy i pamiętajcie - jesteście cudowni i nigdy się poddawajcie!❤
