ÇARPIK ZİHİNLER

Görevimiz baskın.

Bu bölümün parçası eypio-burak kingden :günah benim

Keyifli okumalar..

Şüphe, insan vücudunda bir çok duyuyu harekete geçiren psikolojik bir şeydir. Bir şeylerden şüphe etemeye başladığımız an gözlem yeteneğimiz ve olaylara bakış açımız büyük bir oranda değişiklik gösterir. Kuşların cıvıldama sesi, insanların haraketleri , atmosferdeki havanın esme yönünu bile vücudumuzdaki tüm duyular farklı algılamaya başlar.

Bu konuda psikolojide bir çok araştırma yapılmış ve bir çok teori koyulmuştur Ortaya. Bunlardan en yaygın olan michaelin teorileridir.

Michael Barkun'a göre; bu teoriler "hiçbir şey tesadüf değildir, hiçbir şey göründüğü gibi değildir ve her şey birbirine bağlıdır." Düşüncelerine dayanan komple teorileridir.

Psikolojide şüphe iki ana başlık altında toplanır. Geleneksel düşünme ve komple odaklı düşünme. Geleneksel düşünme gerçekçi duyuları dayanarak genellikle doğru sonuç elde edilen bir gerçek komple düşünce biçimiyken. Komple odaklı düşünce görünenin hepsini görmezden gelerek reddeden ve kendi düşündüklerine inanmaya zorlayan hayali komple olarak adlandırılır.

Peki bu sonuçların sonunda bizim şüphe biçimimiz hangisine giriyordu.

Gerçek mi , hayali mi?

Gerçek olmamasını diliyorum.

Şaşkınlık içinde karşımdaki kıza bakarken söylediklerini idrak etmeye çalışıyordum. Baskın mı dedi bu manyak ?

Bir başkomserin evine baskına gitmek hiç akıl karı bir davranış değil bence.

Ağzım açık bir şekilde hala ona baktığımı görünce oflayip bana yaklaştı. " Kızım çık artık şoktan . Daha çok işimiz var. Hem ne olacak ki oda senin evine baskına gelip sana hesap sormadımı. Rövanş olarak düşün." Diye beni ikna etmeye çalıştı. Ona dün olanları anlatmıştım. Bu davayı beraber çözeceksek her şeyi bilmeliydi. Keşke anlatmasaydım.

Neyin rövanşı bu?

Kolumu ondan kurtararak geriye doğru bir adım attım. " Hadi diyelim gittik. İçeriye nasıl gireceğiz . Adam neticede polis kesin güvenlik sistemi vardır. Hadi diyelim içeriye de girdik. Tam olarak Ne arıyacağız süper zeka. " diye onu azarladım. Tam olarak neyin peşinde olduğumuzu bile bilmiyorduk.

Bir delinin lafıyla kuyuya iniyoruz resmen.

Mavi bilmiyorum dercesine elini salladı. " onu da oraya gidince karar veririz. Ne biliyim belki kanlı bir bıçak ,ya da babana ait bir eşya , ya da kar maskesiz deri eldivenler ." Diye konuştuktan sonra aklına bişey gelmiş gibi gözlerini kocaman açarak iyice bana yaklaşıp kısık bir sesle " bu adam sakın psikopat çıkmasın. Düşünsene evinin deposunda amalıyathane benzeri bir işkence odası buluyormuşuz. Testereler felan. " diye konuştu.

Daha ben maviye cevap veremeden " yok artık. İyice uçtun ." Diye birisi arkamdan konuştu. Maviyle aynı anda sıçrayarak başımı çevirip arkamı döndüğümde . Siyah bir tişört ve gri bir eşofman altıyla karşımda duran kıza baktım.

" senin burada ne işin var Emma?" dedim . Odasında olması gerekiyordu. Acaba konuştuklarımızın ne kadarını duydu. Siyah saçlarını taramış ve at kuyruğu yapmışti. Mavi gözlerini kısarak bize bakan kızin gözlerinin altlarındaki morluklar hala ilk günkü gibi yerini koruyordu. Anlaşılan geceleri hala çok fazla uyuyamuyordu.

Esneyerek yanımıza gelen kız tam karşımda durup elini omzuma koydu.
" başın sağolsun doktor." Dedi içten bir şekilde. Kendimi tebessüm etmeye zorlayarak omzumu tutan elinin üstüne elimi koydum. " Teşekkürler Emma. Seninlede ilgilenemedim . Nasılsın daha iyimisin. " diye sordum. Onu da gallerlerle baş başa bırakmıştım resmen. Bu süre zarfinca benim hastalarımla hastanedeki başka doktorlar ilgilenmişti tabi ama, yine de ona çok yardım etmek istemiştim. Ama bir türlü sıra ona gelmedi.