ROCHEL BAHAY AMPUNAN

Kabanata 7

At Paglingon nito sa labas,,Maraming mga bata ang naglalaro,Kasama ng kani kanilang mga magulang.

"Oh!Gising kana pala?
Ang bungad ng isang ali kay rochel,,

"Agad napalingon si rochel sa nagsalita.
"Opo!kayo po ba ang tumulong sa amin?

Oo,,kami nga ang tumulong sa inyo.
"Maraming salamat po,,ng maraming marami.
Pero,,pwede po bang malaman kung saang lugar po kami ngayon naruruon.

"Narito kayo sa bayan ng Evira,,kung saan",Pwede kanang kumabilang buhay,,kung nanaisin mo kaibigan.

"Anong pong ibig niyong sabihin?
"Madali lang intindihin.

"Nung nahulog kayo"mula sa taas,,"Nagulat kami,,Hindi namin alam kung saan kayo nang galing at kung bakit bigla nalang kayong sumulpot sa bayan ng evira.

Ano po ba ang bayan ng evira?
Ang nalilitong tanong ni rochel.

"Ang Bayan ng Evira ay isang masayang tahanan ng mga taong nagmamahalan",kung sa mundo ng mga buhay na tao ay may ampunan",Dito naman ay bahay ampunan ng mga kaluluwang ayaw iwan ang kanilang mga minamahal sa buhay.

"Ano po!!?Ibig niyo po bang sabihin patay na kami ng kasama ko?ang tanong ni rochel na halatang nagulat sa sinabi nang ali.

"Pwede pa naman kayong bumalik,,sa inyong mga katawan",Dahil wala pa naman kayon 24oras na nahuhulog rito,,Pero sa oras na lumagpas na kayo ng 24oras hindi na kayo makakabalik pang muli.

"At paalala!!mga kaibigan"sa oras na bumalik kayo sa mundo niyo,,Kung saan kayo nahulog ay doon din kayo babalik,,kaylangan niyong iwasang mahulog sa lugar kung saan kayo nahulog kanina,,At kapag nakabalik na kayo,,Kung ano ang inyong sakit,o sugat na dinarama,,babalik at babalik iyon sa oras na wala na kayo rito sa bayan ng Evira.

At biglang bumalik ang oras,,at pagmulat ng kanilang mga mata ay naroon na sila sa malapit sa abandunadong budega kung saan,,tumatakas sila ni rubin.

"Agad iniba ni rochel ang daanan na kanilang tinahak upang maiwasan nilang mahulug ulit,,
"Tama nga ang nakausap ni rochel,,bumalik lahat ng sakit sa kanyang katawan at pati narin ang panghihina sa buong katawan ni ruben.

"Nasaan na ba ang batang iyon!!ang dinig ni rochel sa di kalayuan,,kaya agad silang nagkubli sa damuhan upang hindi sila makita.

""Kaylan ba matatapos ang paghihirap naming ito,,ang maluha luhang sabi ni rochel,,habang tinitignan niya si ruben,,na halos nanginginig na sa subrang gutom at uhaw na kanyang nadarama.

"Nang mapansin ni rochel na wala na ang mga alalay,,at gumagabi narin,,nagmadali na silang umalis hanggang sa marating nila ang isang kubo sa gitna ng gubat.

"Pagpasok nila roon,,marami silang nakitang prutas,,na agad kumuha si rochel upang ipakain kay rubin at pati na rin siya,,kumuha rin ito ng maiinum  upang ipainum sa kanyang kasama.

"At doon na sila nakatulog',

Dumating ang isang dalaga sa bahay kubo na nakatulugan na ng dalawa sa sobrang pagod.

"Nakita niya ang dalawang bata na nahihimbing sa pagtulog,hindi na niya ito ginambala pa,,

Dahil mukhang pagod na pagod ang itsura ng mga ito,,nang biglang may kumatok sa pintuan ng kubo.

"Marga!!Buksan mo itong pinto,,may hinahanap lang kaming bata,,baka napadpad sila rito!
Ang saad ng lalaki sa labas.

"Agad tinakpan ni marga ang dalawang bata ng mga dayami upang hindi halatang naruon sila.

"Ano ba iyon!!
Natutulog ang tao,,ang iingay niyo!!
Walang  bata ang napadpad dito!!
"Ayuko sa mga bata!!kaya umalis na kayo!!
Ang galit na sabi ni marga.