-Esram lütfen,lütfen zorlama gitmek istiyorum kafamı toplamak istiyorum. Lütfen.",
Sonra onun sesi geldi..
-Esin!
'-Esram seni cok seviyorum 2 günlük sadece merak etme-'
Koşarak, ordan uzaklaştım. Her şey çok zordu benim için. İmkansızdık işte',
Peki neden 1 ay böyle davranmıştı neden? Umut vermişti. Düşündükce arabanın direksiyonunu sıkıyordum. Gaza basıyordum sanki ne kadar hızlı olursam o kadar uzaklaşicaktım acılarımdan,korkularımdan....
Bilinmez bi yola girdiğimde,yavaşca gaza yüklenmeyi bıraktım. Karanlıktı her yer zifiri karanlıktı. Tıpkı kalbim gibi.
Arabadan indim. Yürümeye başladım. Yürü,azcık daha,bir az daha derken bi ucurumun kenarına geldim.
Ayaklarımı sarkıtarak oturdum. Evet ucurumun dibinde aynen öyle oturdum. Dolunay vardı bu gün ,mayıs ayının ilk haftasındaydık. Bu yüzden hava bir az esiyordu,belkide ayağımın altında deniz var diye böyleydi.
Telefonum aydınlandı Arıyordu..
Gözyaşlarımı tutamadım. Kurumuş gözyaşlarım yine gün yüzüne çıkmıştı.
-NEDEN BENI SEVMEDIN,NEDENN BENDE OLMAYIPTA O KIZDA OLAN ŞEY NEYDI YUNUS AKGÜN NEYDI?!
Acaba burdan atlasam,kimin umurunda olurdum ki, değilmi? Sonuçta ben kimdimki ? Terk edilmiş biri. Sevilmemiş. Biri.
Hayır,hayır saçmalıyordum. Esin kendine gel. O seni sevmedi diye kendine zarar veremezsin. Hayır. Burdan kurtulmak için atliya bilirsin ama gitdiyin yerde kurtuluşun olmuya bilir.
__________________________
Burda ne kadar kalmıştım,ne kadar oturmuşdum bilmiyordum zaman kavramımı kayb etmiştim.
Gözümde bi tek sahne vardı. Bu defer göye bakmıyordum. Ayağımın altındaki denize bakıyordum.
Aklımda Teya Doranın, şarkısı dolanıyordu. Sahi ne diyordu?
Moje more Moje more Moje more(benim denizim benim kabuslarım)
Telefonum bilmem kaçıncı kez aydınlandığında elime aldım.
Tam tamına 136 çağırı vardı. Peki neden o lafları saydıktan sonramı hatırlıyordu beni? Yada o kıza sarıldıktan sonramı?..
Aydınlanan telefonumdan saate baktığımda saatdin 03:47 olduğunu gördüm.
Benim eve gec gelmeme endişelenen annem vardı nede kızım nerde diyerek, etrafı kül ede bilecek bi babam..
18 yaşıma kadar yurtda büyümüştüm şuansa 22 yaşındaydım.
WhatsApp'a girdiniz.
*Fransa ceza evi*
Esin:Mert,Burak, ben Fransaya geliyorum. Yarın akşam 5 gibi orda olurum.
WhatsApp'dan çıkış yapıldı.
Düpedüz kaçıyordum. Yorulmuştum direnmekten,kırılmaktan. Ben artık kabul ediyordum. Ben kaçıyordum.
Uzun süre sonra kafamı denizden kaldirdim, gökyüzünü aydınlatan aya baktım.
Zorlaştırma,zorlaştırma,kolaylaştır Esin Akay!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
