onverwacht

De Confrontatie

Wanneer Camille aankomt op school valt haar aandacht direct op Caro die wat verderop staat te praten met Yemi. Vince komt net aan en knuffelt Camille langs achter, maar al snel trekt Camille zich rustig los en kijkt hem even aan: ''Ik moet nog even naar mijn locker, ik zie je straks?'', zegt ze met een bibberende stem. ''Tuurlijk, zie je straks'', zegt Vince terwijl hij haar een kus wilt geven, Camille accepteert de kus en wandelt het gebouw in. Caro heeft alles gezien vanop een afstand en stelt zich vragen *zouden ze nog iets hebben?* de vraag die zowat heel de ochtend haar hoofd zot heeft gemaakt. Gelukkig kon ze haar gedachten wat verzetten tijdens de les van meneer Botty, Nederlands is haar beste vak. Camille daarentegen heeft het heel moeilijk met haar concentratie die dag, ze is nogsteeds geschrokken van wat ze die ochtend aantrof, *ligt het aan mij?*. Botty merkt dat Camille er een beetje onrustig bij zit: ''Alles oke mevrouw Van Beem'', Camille knikt zachtjes. Scott kent haar ook al een tijdje en besluit haar in de gaten te houden, het is niet van haar gewoonte dat ze zo stil is..

40 minuten vliegen voorbij, maar het lijkt alsof Camille het steeds moeilijker krijgt, plots rent ze het lokaal uit, iedereen kijkt geschrokken naar elkaar terwijl Botty vragend naar de deur wandelt. ''Meneer!'', klinkt ineens een stem achterin de klas: ''Ik ga wel'' Scott staat op en gaat achter Camille aan. Hij wandelt de toiletten in en kijkt geschrokken naar Camille die op de grond zit, ze ziet er gespannen uit en heeft moeite met haar ademhaling. ''Camille?'', Scott gaat rustig langs haar zitten en pakt haar hand: ''Geen zorgen, ik ben hier'', hij probeert zo rustig mogelijk te blijven en zorgt voor zoveel mogelijk afleiding, na 10 minuten kalmeert Camille en ligt ze angstig in Scott zijn armen. ''Dankjewel'', klinkt haar stem zachtjes, even later helpt hij haar recht, samen wandelen ze naar de EHBO voor wat suikersnoepjes en een flesje cola. Scott legt uit aan de leerkracht dat ze last had van een paniekaanval, Camille is intussen al bekomen maar vraagt zich nog steeds af hoe zoiets heeft kunnen gebeuren aangezien ze er nog nooit last van heeft gehad. Na een paar minuten gaan ze samen terug naar het lokaal waar iedereen aan het opruimen is, Botty wandelt ongerust naar Camille: ''Alles in orde?'' ''Ja hoor, gewoon misselijk'', zegt ze terwijl ze haar tas inpakt. ''Rust dan maar goed uit vanavond'', Camille lacht even en wandelt dan met Scott naar de auto van haar mama: ''Verzorg jezelf Camille, bel me als er iets is'', zegt hij met een glimlach. ''Dankje Scott'' ze geeft hem een zoen op zijn wang en vertrekt naar huis. Onderweg naar huis is Camille heel stil, normaal kan ze niet ophouden met babbelen en moet Monique haar eraan laten herinneren om af en toe ook eens te ademen tussendoor, eenmaal thuis gaat Camille direct naar boven zonder iets te zeggen.. Monique maakt zich toch wel wat zorgen..