haat of liefde?

deel 26

pov robbie

Het is een week geleden sinds matthy ruzie kreeg met milo, hij ligt nu op bed. Hij is net twee dagen uit het ziekenhuis en moet nog veel op bed liggen van de artsen. Wel heeft hij het voor een deel weer goed gemaakt met milo en hebben ik en de andere twee hem ook vergeven. Hij was moeilijk voor matthy om met hem te praten, maar het is toch goed gekomen.

Charlotte heeft na veel denken toch besloten het weg te laten halen, omdat ze zich zelf toch nog te jong vond en nog verre reizen wou maken. Ook nu zijn milo en charlotte weg. Ze zitten ergens in Amerika voor ander halve maand. Sowieso na de ruzie heeft milo hier niet meer echt gewoond. Hij was wel met ons mee voor de diploma uitreiking.

De band is nooit meer echt geworden zoals het was. Hij is wel gewoon deel van onze vrienden groep, maar wie zien hem gewoon minder omdat hij nu met charlotte samen woont. En veel op reis is. Koen en raoul zijn nog steeds wel een beetje boos, maar dat heeft gewoon wat tijd nodig zeiden ze. Ik heb het op verzoek van matthy een plekje gegeven.

"HALLO IEMAND?" hoor ik komen van boven. "ga jij?" vraagt koen. "ja ik ga wel" antwoord ik en loop de woonkamer uit en de trap op naar boven. "he, he heb al drie keer geroepen" zegt hij als ik de kamer binnen kom. "oh sorry lieverd, dat hebben we niet gehoord" zeg ik. "maar wat is er?" vervolg ik. "ik wil naar beneden" zegt hij. "je bent vandaag nog niet uit bed geweest dus dat mag" zeg ik.

Ik ga eerst even naast hem zitten op bed en duw zijn haar een beetje opzij om te kijken hoe het zit met de hechting. "doet het nog pijn?" vraag ik aan hem. "nee" antwoord hij. "mooi zo" zeg ik tegen hem met een glimlach. Hij staat op uit bed en loopt achter me aan naar beneden. "kijk is wie ik heb mee genomen" zeg ik als ik de woonkamer in kom lopen met matt.

"matthy!" zegt koen enthousiast. "koentje, roelie!" zegt hij net zo enthousiast terug. Hij moet lachen en gaat dan bij ze op de bank zitten. "hebben we nog iets van miel gehoord?" vraagt matthy dan. "nee niet meer sinds het laatste telefoontje, die heeft het waarschijnlijk gewoon gezellig met charlotte" antwoord raoul hem.

"ja dat denk ik ook wel" zegt matthy lachend. "Hoe is het met je hoofd?" Vraagt koen aan hem. "Ja wel goed denk ik, het doet geen pijn meer dus dat is als het goed is een goed teken" antwoord matthy hem. "Ja meestal wel hé" zegt raoul. Matthy knikt en komt bij mij zitten. "Ben trots op je matt" verluist ik in zijn oor. Hij reageerd niet.

"Schat?" Zeg ik. Hij kijkt me aan. "Sorry dat zei milo ook voor hij boos werd dus moest daar weer aan terug denken" zegt hij. "Het is oke matt, echt waar" antwoord ik hem. Hij knikt en gaat goed liggen op mijn schoot. "Wat zijn jullie toch cute samen" zegt raoul. "Ja mee eens" stemt koen er mee in. "Ja ik weet het" zegt antwoord matthy op beide jongens.

Ik moet zachtjes lachen om de reactie van matt. Hij klets vrolijk verder met de andere twee van de jongens. Matthy kan zich niet meer herinneren hoe hij aan die wond op zijn hoofd komt, maar ik daarin tegen krijg dat moment niet meer uit me hoofd. Alles ging zo snel op dat moment en alles leek geen realiteit te zijn.

de dag van de ruzie

Ik zie dat matthy langzaam zijn ogen sluit. "matt!" roep ik en schud hem een beetje heen en weer. Koen en raoul helpen ook met het proberen wakker te maken van hem. Ik draai zijn hoofd een beetje. "rob pas op!" roept koen in eenkeer, maar het is al te laat. Ik draai zijn hoofd terug en zie een diepe grootte snee zitten.

"fack wat heb ik gedaan" zeg ik en begin te huilen. "rustig rob, je hebt alleen het scherpe uiteinde van de paal niet gezien, het is oke het had iedereen kunnen gebeuren" probeert raoul me gerust te stellen. "maar ik deed het niet iemand anders" Zeg ik terug. "ambulance komt er aan" zegt koen. "top" antwoord raoul.

weer in het heden

"rob?" vraagt de blonde jongen op mij schoot. Door zijn stem schrik ik op uit mijn gedachtes. "ja wat is er schat?" antwoord ik hem. "waar zat je aan te denken?" vraagt hij nieuwsgierig. "oh uh niks bijzonders" antwoord ik hem. "geef je jezelf nou nog steeds de schuld?" vraagt hij. "het is ook mijn schuld, kijk naar je hoofd matt" zeg ik tegen hem.

Ik heb het hem wel verteld hoe hij aan die wond komt. "mop, je probeerde met te helpen, dan heb je niks fout gedaan" antwoord hij lief. "ik weet het, maar toch voel ik me schuldig" zeg ik tegen hem en draai me hoofd weg. "rob, dat hebben we toen toch ook al tegen je gezegd, het had iedereen kunnen gebeuren, zelf ons" zegt koen en wijst naar zichzelf en roel.

"precies wat hun zeggen schat, je kunt er niks aan doen, dus laat het asjeblieft een beetje gaan" zegt matthy en drukt een kus op mijn lippen. "des noods ga je een keer met mij mee naar therapie" vervolgt hij. "kunnen wij dan ook mee, kunnen we het er met z'n vieren over hebben" stelt raoul voor. "ja hoor, zou der even een appje sturen" antwoord hij en pakt zijn telefoon.

"zo heb het geregeld hoor, over drie dagen om één uur hebben we een afspraak" zegt hij. "oke top" antwoorden ik, roel en koen. "het komt allemaal goed" verluistert matthy nog in mijn oor. Ik krijg een glimlach op mijn gezicht en verluister terug dat ik dat weet. Ook matthy glimlacht nu. Deze jongen maakt me zo gelukkig en ik zou niet weten wat ik zonder hem moet.