ɢᴇçᴍɪşɪᴍᴅᴇᴋɪ ᴍᴀᴛᴇᴍ

6. ʙɪʟᴇʀᴇᴋ ʏᴀᴘᴛıɴ!

Biliyorum çok geç
bölüm atıyorum 😁
💙💙💙💙💙💙💙💙

☆☆☆ oy vermeyi unutmayın 👣

                                   ❤️

Senanın iç sesi: yaşadıklarımı iki kişiden saklamam gerekiyordu. Artık üç kişiden saklamam gerekecek. Zaten ne yapacağımı bilmezken lenanın çıkıp gelmesi çok kötü oldu. Artık dikkat edip korumam gereken biri daha var.

Lena içeriye geçince bende kendime gelip içeriye geçtim. Lena gülcan sarılmış birbirlerini özlediklerini söylüyor diğerleri ise ilk defa gördükleri kızın kim olduğunu merak ediyordu. Tabi bay davaro hariç. Nasıl bu kadar umursamaz olabilir aklım almıyor.

Şaşırmamak lazım gülcanın seçim ve tercihleri bu kadar olur. Eminim lena da benim gibi düşünecek.

Tabi gülcan emirden bahsederse çünkü konuyu benim açmam doğru olmaz. Dermişim inanma çünkü hepsi gittikten sonra oturup lenaya herşeyi anlatacağım.

Ters köşe yapmayı seviyorum. Canımın istediğini yapar istediğimi herkese anlatırım. Bunu benim istemem yeterli kimin ne dediği umrumda değil. Dermişim inanma çünkü ben insanlardan nefret ederim. Lena kuzenim olduğu için anlatmak istiyorum. Yine ters köşe oldun ama bunu yapmayı seviyorum iç sesim.

Ben yerime geçince lena da boş sandalyeye oturdu ona da bir servis açıp diğerlerine döndüm.

Sena: lena kuzenim.

Lena: merhaba 😊

Yağız: merhaba

Emir: merhaba

Bahar: merhaba 😊

Gülcan: bu emir ablamın
sınıf arkadaşı 😊

Sena: 🙄

Gülcan: bu da yağız abi emirin abisi öğrenci değil. Kendisi hakim 😊

Sena: 🙄🙄

Gülcan: bu tatlı kız da yağız abi ve emirin kuzeni ama dayı yeğen diye dolaşıyorlar.

Lena: memnun oldum 😊

Yağız/emir/bahar: bizde öyle 😊

Gülcanın ağzından

Lenanın gelmesine çok mutlu oldum.
Kalbimi açabileceğim biri oldu. Ablama da açabilirim, hatta açıyorum ama ablam emiri öldürmek istiyor sanırım. Şuan burda ama rahatça bakamıyorum. Burda ama burda değil gibi çünkü başı hep telefonda başını kaldırıp etrafa bakmaya bile tenezzül etmiyor. Neden seviyorum ki onu? Bakmıyor, gülmüyor, konuşmuyor. Doğru düzgün oturup konuşmadık bile nedir bendeki bu sevda? Belki de telefon da konuştuğu kişi sevgilisi ve ben boşuna ümitleniyorum. Bunları söylerken bile ondan nefret edemiyorum.

Soğuyamıyorum da bana her ne olduysa onu seviyorum. Bunları kendime söylerken bile ona bakamıyorum. Kısa bir anlığına diyorum ki ya oda bakıyorsa ona bak belki oda sana bakıyordur diyorum. Ama ona baktığımda hüsran yaşıyorum. Benim kaderim böyle yazıldı. Eskisi gibi bir şeyler için çabalamayacağım. Kaderim böyle değil mi? O zaman akışına bırakacağım. Çünkü çabam bir şeye yaramıyor.