Uni
ဒီနေ့ပြန်ဖို့စဥ်းစားထားပေမယ့် အဘွားတော်ကနောက်နေ့မှပြန်ဖို့ ပြောလာတာကြောင့် ဟာအိုအကျပ်ရိုက်နေလေသည်။ ကျောင်း
ခွင့်တစ်ပတ်ကလဲပြည့်နေပြီ၊ အထူးသဖြင့် မောင့်ဆီလဲ အမြန်ပြန်ချင်နေပြီမို့ စိတ်ညစ်လာရသည်။ အခန်းထဲမှာသာ စောင်ကိုခေါင်းအထိခြုံပြီး ကြိတ်မှိတ်အိပ်နေသော်လည်း
အခန်းတံခါးလာခေါက်တဲ့ အသံကြောင့် တံခါးထဖွင့်ရပြန်သည်။
အိမ်တော်ရဲ့ အမျိုးသမီးအလုပ်သမားတစ်ယောက်က အဘွားတော်ခေါ်ခိုင်းလိုက်သည်ဆိုတာကြောင့် စူပုတ်ပုတ်နဲ့ အောက်ထပ်ကိုဆင်းလာရသည်။ ဧည့်ခန်းထဲမှာမြင်လိုက်ရတဲ့ လူတစ်ချို့ကြောင့် ဟာအိုမျက်နှာမှာ စူပုတ်နေခြင်းမှ အံ့သြခြင်း သို့ ပြောင်းလဲသွားရသည်။
အခန်းထဲမှာအိပ်နေတုန်းက ခြံဝင်းထဲကားစက်သံကြားလိုက်ပေမယ့် အမှုမဲ့အမှတ်မဲ့ထားလိုက်သည်။ ပုံမှန်ဆိုလဲမျိုးရိုးပိုင်လုပ်ငန်းကရှယ်ယာရှင်တစ်ချို့ အဘွားတော်နဲ့လုပ်ငန်းကိစ္စလာရောက်ဆွေးနွေးတတ်သောကြောင့်ပင်။ သို့သော်ရှန်သခင်မကြီး နဲ့ ရှန်ချွမ်ရွေ့တို့ ဖြစ်နေလိမ့်မည်လို့တော့မထင်ခဲ့။
" ကျွန်မမြေးကလေ ကျွန်မစကားတစ်ခွန်းဆို
တစ်ခွန်းပဲ နားထောင်တာဆိုတော့အကုန်အေးဆေးပါပဲ ရှန်သခင်မရယ် ဟင်းဟင်း ''
" ဟောင့်လေးက အဲ့လိုလိမ်မာတဲ့ကလေးမှန်းသိထားပြီးသားပါရှင် ''
" ရှန်သခင်လေးရဲ့ သိတတ်မှုတွေကိုလဲ မျက်မြင်တွေ့ထားဖူးတာကြောင့် ဘာမှကိုငြင်းစရာမရှိဘူး ''
အဘွားတော်နဲ့ရယ်ရယ်မောမောစကားလက်စုံကျ နေကြတယ်။ ဟာအိုလှေကားပေါ်ကဆင်းလာတာကိုမြင်တော့ ရှန်ချွမ်ရွေ့ ရဲ့ မျက်နှာမှာ အပြုံးပန်းတွေ ဖြစ်ထွန်းလျက်။ ဟန်ဆောင်ကောင်းတဲ့သူမို့ သူ့အပြုံးရဲ့ နောက်ကွယ်တိုင်းမှာ စိတ်ချမ်းသာစရာ ဘာမှမရှိ။
" ဟောင့်ဟောင့် လာ...အဘွား အနားလာထိုင်ပါအုံး ''
အဘွားတော်ဘေးနားသွားထိုင်တဲ့အထိ သူတို့သားအမိရဲ့ မျက်စိဒေါက်ထောက်ကြည့်နေသလိုခံစားရတာကြောင့် နေရခက်လာသည်။ သူများအိမ်လာပြီး ဘယ်လိုအပြုအမူတွေလုပ်နေကြသလဲမသိဘူး။ ရှန်မျိုးရိုးကဖြစ်ပြီး ယဥ်ကျေးမှုဆိုတာဘာလဲ သိကြသေးရဲ့လား။
