Kelebeğin Rüyası

15.Bölüm: Bir Küçük Eski Sevgili Meselesi

"BİR KÜÇÜK ESKİ SEVGİLİ MESELESİ"

🌸🦋

Bölüm Şarkısı: Billie Eilish - TV

Hayatımda var olan insanlar için hep Tanrı'ya şükrederdim, onlar benim için bu dünyayı çekilebilir kılan özel insanlardı. Neşe her zaman için en sevdiğim dostumdu. Onu gördüğüm ilk günden itibaren sıkı bir dost olmayı başarmıştık. Şimdi ise aramızda aşılması mümkün olmayan duvarlar vardı. Bu duvarların bu kadar kısa sürede Neşe tarafından inşa edilmesine inanmak çok güçtü ama durum ortadaydı. Elimde bir sihirli değnek olsaydı eğer küçüklüğümüze geri dönmek ve hep orada kalmak isterdim.

Konu Ekin değildi. Ekin'in bana karşı bir ilgisi bile yoktu ama Neşe ile biz birbirini çok iyi tanıyan yakın arkadaşlardık. Bir erkek için bana bunu nasıl yaptığını aklım almıyordu. Yılların eskitemediği arkadaşlığımızı o bir kalemde silip atmıştı. Yetmiyor gibi bir de beni kendisine düşman etmişti. Yıllardır dostum diye sahip çıktığım Neşe'yi hiç tanıyamamış olmak canımı acıtıyordu.

Tam karşımda Ekin'le gülerek sohbet ediyorlardı. Neredeyse birkaç dakikadır onların bu halini izliyordum. Neşe'nin elini Ekin'in koluna koyması üzerine daha fazla bu görüntüyü izleyemeceğimi anladığımdan oturduğum yerden kalktım ve onların yanına doğru ağır adımlarla ilerledim.

Sakin ol Masal. Sakin...

Kendi kendime sakin olmamı söylesem de içimde bir yerlerde çok garip bir sızı vardı. Ekin'i başka bir kızla samimi görsem canım bu kadar acımazdı. Onların masasına yaklaştıktan sonra "Selam," dedim. Neşe'nin bakışları üzerimden hiç eksik olmadığından yanlarına geldiğime şaşırmamıştı. Ekin beni görünce hafif şaşırır gibi oldu daha sonrasında Neşe'nin elinin altındaki kolunu çekerek bana gülümsedi. Ekin'in kolunu çekmesi Neşe'nin canını pek sıkmışa benziyordu.

"Selam Masal, seni gördüğüme şaşırdım."

Elimdeki pasta kutusunu gösterdikten sonra gülümsedim. "Kliniğin karşısından pasta almıştım, kafede de biraz oturmak istedim. Sizi görünce de yanınıza gelip selam vereyim dedim."

Ekin tebessüm gösterdikten sonra solunda kalan sandalyeyi bana referansladı. "İyi yaptın. Oturmaz mısın?" diye sorunca onun bu teklifini geri çevirmedim. Sandalyeye yavaşça oturduktan sonra elimdeki minik pasta kutusunu masanın üzerine bıraktım. "Seanstan sonra seninle konuşmak istiyordum, şu anda denk gelmiş olmamız iyi oldu, ne dersin?" dediğinde gülümsedim.

"Denk gelmemiz iyi oldu evet, ne konuşmak istiyordunuz?"

"Seansa erken geldiğini fark ettim, Aydan Hanım seninle özel olarak mı görüşmek istedi?"

Başımı olumlu anlamda salladım. "Evet, benimle erken görüşmek istemiş. Annem erken gitmemi söyleyince ben de erken gittim."

Başını yavaşça salladıktan sonra dudaklarını araladı. Tam bir şey söyleyecekken bir anlık Neşe'ye baktıktan sonra bana geri döndü. "Bunu daha sonra konuşalım," dediğinde karşı çıkmayarak ben de başımı salladım.

"Neşe, Masal ile aynı okuldan mezunmuşsunuz. Onu tanımadığını söylemiştin sanki," dediğinde karşımda oturan Neşe'nin gözlerinin içine dik dik bakmaya başladım. Hafif öksürdükten sonra söze girdiğinde gözlerini benden kaçırıyordu. "Ben... Yani tanımıyorum dediğim gibi. Aynı okulda olabiliriz, görmüş olabilirim ama gördüysem de hatırlamıyorum," diyerek konuyu geçiştirmeye çalışıyordu. Onun bu çabası karşısında gülmek istesem de bundan vazgeçtim ve onun gözlerine dik dik bakmayı sürdürdüm.