MEEERREHBABABABA
SELAMUNALEYKUM ARKADOUSLAR
uzun zamandır yazmiodum ya duygulandim🤧👍🏿
Neyse (amk wattpad uygulamasindna yazoiordum tabletim kapandi acamiom anam telefona indirmeme izin cermiyor bende chromeden yazican sonra acilinca duzelticem)
Hadi iyi okumalar muwahh💋
-
"L-lalisa uyan lutfen lalisa!"
Steven başımda bağırıyordu,sesinden anladığım kadarıyla endişeliydi ki zaten sabahtan beri başımda ağlıyordu.
Bayılmıştım,coktan uyandım ama gözlerimi açmıyordum. Numara yapıyordum diyebiliriz. Aslında tam numara sayılmaz çünkü onu o sekilde gordukten sonra gozumu acacak halim bile kalmadi ayrica biraz boyleyken dusunmek istiyorum.
"LALİSAASAASASAAAA"
"LAAANNNN" sıçrayarak yerimden fırladım " NE BAĞIRIYORSUN KULAĞIMDA LANN!?"
"LALİSA UYANDIIN!" dedi ve yerinde sıçramaya başladı. Of derdim bir değil iki degil!
"Ay tamam tamam dur bi basim agriyor zaten"
Elimi tuttu ve "ozur dilerimmm iyi ki uyandin seni cok ozledimm" dedi. "Allah aşkına Steven! Kaç süredir uyuyorum ki?" Dedim ve burnumdan güldüm.
"4 saattir Lalisa." Dedi ve yanıma oturdu.
"OHA L-"
"Hatta doktor geldi sonra ekip falan geldi ha bide oyuncumuz Rosé geldi seni gorduler falan gittiler"
"N-N-N-NEEEEEE!?" Ah hayır o gelmis olamaz... Hayır boyle bir sey gercekten olamaz! O-o beni görmemeli.Bana bakmamalı,beni hissetmemeli. O... affetmez ki... Dinlemez beni,beni istemez hayatında. Ben kimim ki? Eskiden çok yakındık ama şuan onu görmüyordum...
Üstümde ki çarşafı kaldırıp attım ve istemsizce ağlamaya başladım. "H-hayır b-bu olmaz o gelemez" nerdeyse bayılmak uzerindeydim. Hıçkıra hıçkıra ağlıyordum.
"Lisa sakin olur musun?" Steven etrafımda dönüp beni sakinlestirmek istiyordu."Rose'nin gelmesine neden sevinmiyorsun k-"
"Steven bilmiyorsun iste bilmiyorsun!" Ağlamaktan göz pınarlarım kurumuştu.Kendimde degildim.Peki ya şimdi ne olucaktı? Ne yapacaktim? Beni tanimis miydi? Ne hissetmisti? Belkide benden tekrar nefret etmisti...
Ama neden? Ben ne yapmıştım? Daha hic birseyi bile bilmiyordu. Benim hatam... Ben eger o gun onu parkta birakmayip her seyi anlatsaydim... Ah, hayır...
"Lalisa ne oluyor cabuk bana herseyi anlat,sır kalır merak etme"
"Steven cekil! Git evimden lutfen!"
Ben ayaga kalkerken Steven kolumdan tutup beni kendine cekti ve öptü. Evet öptü... Ama...
Hemen ondan cekildim bunu yapamazdim benim kac yildir sevdigim vardi.
"NE YAPTIĞINI ZANNEDİYORSUN SE!?-" sozumu kesti ve "şşt" diyerek ellerini belime ve yavasca kalcamda gezdirdi. Ondan hemen ayrıldım ve bir tokat yapıştırdım.
"MANYAK MISIN LAN SEN SİKTİR GİT BASKA KİZLARA AMİNA KODUGUMUN OROSPUSU KİMSİN LAN SEN KİM?! SİKTİR GİT EVİMDEN SEN KİM OLUYORSUN BENİM MAHREMİME GİRİP BANA DOKUNUYORSU-"
"Lalis-"
"KES LANN SİKTİR GİT EVİMDEN CABUKKK!" hemen kosup bir terlik aldım ve vurmaya basladim adami zar zor evden cikardim. Evet,resmen t*cavuz edildim buda basima geldi!
Moralim bozuktu cidden neredeyse adam bana elledi ve ben hic birsey yapamadım. Bu... cok rahatsız ediciydi... Kendime gelmek icin dus aldım ve bir kahve yaptım. Bu bugun ki kaçıncı kahvemdi? 5 mi? 10 mu? Yoksa sigara yerine kahveyle halledebilcegini sanan bir zavallının öğünü mü? Ah,hayır... Cidden iyi degildim.
Dışarı baktım,motorum oradaydı ama sanki daha once hic orada,benim motorumun yanında olmayan,tek kalan motorumun yanında bir motor daha vardı. Bu da neydi? Hemen merakıma yenilip uzerime bir yagmurluk alıp asagiya indim.
Motorum, kırmızı-siyah (daha çok bordoya kacan bir kirmizi) bir motordu. Hemen yanında ki motor ise koyu lacivert ve siyah renkteydi. Ben boyle dusunurken bir çıtırtı sesleri gelmeye başladı. Sonbahar ayindaydik. Dolayisiyla yerlerde ölü yapraklar vardı ve bir kedi yada köpektir diyip motoru tekrar incelemeye başladım.
Ben incelerken sesler iyice arttı. Arkamı dönüp etrafimi kolacan ettim. Motorda bir sey fark ettim,bir simge...
Bu Roseanne'nin simgesiydi...
Derken boynumu doluyan sıcak bir kol hissettim. Arkamı donemiyordum çünkü beni arkam donukken boynumdan tutup geriye çekmişti. Ah,mukemmel neredeyse hic nefes alamıyorum.
Boğuk çıkan sesimle bağırmaya çalıştım,giydigim botlar yerdeki yapraklara ve camura degip onlari itekliyordu.
"B-bırak!" ama daha çok sıkmaya başladı.
"h-hey lutfen b-bırak!" Sesim kısık ve boguk çıkıyordu geceydi ama yüzümün kıpkırmızı olduguna emindim. Nefes almakta daha da zorlanıyordum. Bilincimi kaybetmeye başladım ve bayıldım.
Her yer karanlıktı. Sesler gitti,sehrin gurultusu durdu. Sanki herkes bu anı bekliyordu.
Karanlıktı,karanlık,ben kendi karanlığımda boğuldum...
***
Merhabalarrrrrrr
Sinavlsr bitti sonudna amk
Neyse umarım keyifle okumussunuzdur 🤗
(Uzun sure yazmadim ya yazmayi unuttum amk👍🏿🧕🏿)
Neyse diger bolumde gorusuruk🤧
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ᴍᴏᴏɴʟɪɢʜᴛ / CHAELİSA FİC (askıda bitmedi)
FanfictionEskiden kendime TANIMSIZ derdim.Çünkü hiç birilerin ilki olmamıştım.Ben hep değersizdim.Sanki vardım ama ölüydüm. Bu yüzden kendimi TANIMSIZ hissederdim.Sıfır gibi mesela. "1+0=1" bu örnekteki gibi sıfır hep böyledir ve böyle kalır.Mesela insanlar s...
