ᴍᴏᴏɴʟɪɢʜᴛ / CHAELİSA FİC (askıda bitmedi)

KARANLIK.

"Peki... neden?" sigarasından çekip bana baktı. Gözlerindeki acı kahve beni öldürüyordu. Gözlerinde o masumlugun yerini hüzün ve acı almıştı.

Yeri izledi,derin bir nefes aldı. Elindeki sigarasına baktı sanki bir seyler demek istiyordu ama...

Evet söylenecek çok şey vardı fakat hiç birini söyleyecek cesaret yoktu...

---

2 SAAT ÖNCE

Bayılmıştım ama ben ölmüştüm.

İyi değildim tam anlamıyla iyi degildim. Bu mu iyi olmak? Bu mu yaşamak? Hayır...

Belkide hayat bir oyundan ibaretti. Sana verilmeyeni çalman gerekirdi.

Gözlerimi zar zor açmaya çalıştım. Kendi karanlığımdan kurtulmaya çalışıyordum. Sonunda göz kapaklarımı aralayabilmistim.

Şöyle etrafa gizliden bir göz gezdirdim. Hmm... Turuncu loş bir ışık,masa,sandalyeler,yatak,makyaj masası satafatlı bir eve benziyordu.

Makyaj malzemeleri,dolap,tablolar,bir kadın-

R-rosé...

Oradaydı... Ve ben şuan onun evinde,onun yatagında yatıyordum! Aman Allah'ım! H-hayır hayır. Kalbim çok hızlı atıyordu. Dışarıdan baygın baygın yatıyor gözüküyordum ama içimde tüm vücudumu esir alan bir heyecan,korku ve tedirginlik karışımı lanet bir duygu vardı.Yoksa yıllardır paslanan o aşk mıydı?

Aşktı.

Onu izliyordum. Arkası dönük makyaj masasının önünde bir seylerle ugrasıyordu. Aynadan yansıyan görüntüsü sayesinde yüzünü görebiliyordum. Çok... Cok güzelleşmiş,guzelligine guzellik katmıştı...

İste beni mahveden seyde buydu zaten!

Kahrolası güzelliği.

Acaba beni halen uyuyor mu zannediyord-

"Yataktan doğrulacak mısın yoksa biraz daha bekleyeyim mi?"

Sert bir şekilde yutkundum.

Birşey demeden yataktan yavaşça doğruldum.
Bana doğru döndü. Gözlerimi ondan sürekli kaçırıyordum. Bu istemsizce oluyordu! Ne yapacağımı bilmiyordum. Kelimeler... çıkacak cesareti bulup geri dönmeseler...

Uzun süre birbirmize baktık. Daha doğrusu o acımasızca "neden?" Dermişcesine bakıyordu ben ise sürekli gözlerimi kaçırıyordum.

Yataktan kalkıp dolaba doğru yürüdü. Ben ise üzerimdeki bacaklarımı kapatan battaniyeyi izliyordum. Yumuşacıktı. Acaba favorisi bu muydu? Her gece bu battaniye ile mi yatıyordu? O yumuşak şeyleri severdi... Battaniyeyi biraz çekiştirip belli etmemeye çalışarak burnuma götürdüm. Kokusu sinmiş miydi? Evet,sinmisti.

O her gece bu battaniye ile uyuyordu...

"Abartma." birden elimdeki battaniyeyi itip ona baktım. Bana elindeki gri sweatshirt ve eşofman ile bakıyordu.

"Ş-sey..." gozlerimi kaçırdım.

"Gerek yok insan ozleyebilir."  direk ona baktım. "Tabii..." merakla ve mahcup bir sekilde ona bakıyordum.

" Sende duygu denilen bir şey varsa..." dedi ve elindeki kıyafetleri bana doğru fırlattı ve masaya dogru ilerledi.

Neden? Ben birsey bile yapmamıştım. Benim suçum neydi? Gercekleri bilmiyordu.

O masada biseylerle ugrasırken ben elimdeki kıyafetlere bakıyordum. Benim hakkımda ne düşünüyordu? Nasıl hissediyordu acaba? 

Birkac dakika daha oyle kaldıktan sonra yavasca yataktan kalktım. Basım egik kıyafetleri inceliyor yavasca ilerliyordum. Yavaşça başımı kaldırıp ona baktım. 

Arkası dönük bir sekilde "odadan cıkıyorum üstünü giy ve aşağı in."  Başımı onaylar bir sekilde salladım. "10 dakikan var."  dedi ve odadan çıktı. 

Hızlıca üstümü giydim ve aynanın karşısına gecip kendime baktım. Siyah uzun kollu düz bir tişört ve altına siyah bir tayt giymiştim. Yani o bana bunları vermişti. Aynada uzun bir süre kendime baktım. Bu ben miydim? Göz altlarıma baktım. Morarmislardi. İyi miydim? Ben kimdim,ne yaşıyordum? Biraz daha oyle kaldıktan sonra yavas ve ağır adımlarla odadan çıktım.