sᴡᴇᴀᴛᴇʀ ᴡᴇᴀᴛʜᴇʀ {ᴀʟɪᴄᴀɴ sᴀʙᴜɴsᴏʏ}

¹⁶

Sınır: 90 yorum,90 oy

***

Dün gece benim için güzel başlayıp felaketle bitmişti. Hesabımı kurtarmıştık ama tüm sayfalar beni konuşuyordu. Hikayeleri silmiş olsam bile çoktan etrafa yayılmıştı.

Gece uzun bir süre ağlamaya devam etmiştim. Alican beni sakinleştirmek için her yolu denemişti. En sonunda onun omzunda uyuyakalmıştım.

Birkaç saat önce uyanmış yatakta boş boş tavana bakarken bugün okula gitmemeye karar vermiştim. Zaten devamsızlığım çok az olduğu için ve okulun son günleri olduğu için hiçbir önemi yoktu. Kızlar olanlardan haberdardı. Gelmemem gerektiğini onlar da söylemişti. Kendimi toplamamı istiyorlardı.

Alican'ın bana hazırladığı kahvaltı masasının başında sessiz sessiz oturuyordum. O çayları koyuyor ben ise olanları tekrar düşünüyordum. Bugün bir açıklama yapmam gerekiyordu. Daha fazla sessiz kalamazdım.

"Hadi bakalım. Güzelce doyur karnını."

"Canım çok istemiyor aslında."

"Yemezsen küserim Beste."

"Canım istemezken nasıl yiyeyim?"

"Sen benim yemeklerimi çok seversin ama."

"Moralim bozuk Alican. Tekrar dile getirmem mi gerekiyor?"

Çaydanlığı kenara koydu ve ellerini masaya yaslayıp bana baktı.

"Bak güzelim sana söz verdim değil mi? Her şey düzelecek dedim."

"Evet dedin ama benim için kolay değil Alican.İçimi öyle bir kaygı kaplıyor ki nefes alamıyorum."

"Nefes almanı sağlamak için her yolu deneriz o zaman. Nereye gitmek istiyorsan gidebiliriz ya da ne istiyorsan yapabiliriz."

"Her şey dursun istiyorum."

"Elimde olsa inan onu da hemen yapardım."

Olduğu yerden yanıma geldi ve dizimin dibine çömelip elimi tuttu.

"İsterse tüm dünya seni terk etsin. Ben hep yanındayım diyorum. Bana güven bebeğim."

"Bugün açıklama yapmam lazım."

"Kahvaltıdan sonra yaparsın. Sağlıklı düşünebilmen için yemeni istiyorum."

En sonunda ikna olup kafamı salladım ve masaya bir göz atıp çatalı elime aldım. O da karşıma oturduktan sonra tabağıma omlet ve patates kızartması koymuştu.

"Peynirli omlet. Güzeldir."

"Ellerine sağlık."

Çatalıma biraz omlet alıp yavaş yavaş yemeye başladım. Zorla yiyordum aslında. Sırf Alican kırılmasın diye. Hazırlamak için çok uğraşmıştı.

Kendimi zorlayarak kahvaltıyı bitirmiş Alican'a mutfağı toplaması için yardım etmiştim. Dinlenmemi ısrar etse de tek başıma oturmak istemediğim için yanında kalmıştım.

"Canım bundan sonrasını ben hallederim. Sen içeri geç hemen geliyorum."

"Peki."

Ellerimi kurulayıp mutfaktan çıktıktan sonra salona geçip oturdum ve telefonumu aldım. Sosyal medyaya dün akşamdan beri hiç girmemiştim. Telefonum mesaj doluydu. Çevremdekiler beni merak ediyordu ama annem veya babamdan henüz bir ses çıkmamıştı.