DESTANSI SEVDA

(10) ŞİMDİ KİM DAHA MUTSUZ?

Bir yeni bölümle daha karşınızdayımm

Beğenmeniz dileğiyle

Duyurular için hesabımı takip etmeyi unutmayınız

Ayliz'den.

.
.
.

"Mirşş! Mirşş!"

Koşa koşa gelip Mirşah'ın önüne geçerken yumruk yaptığı elini öne doğru uzatıyordu.

"Kızım burda bari adımı düzgün söyle! Rezil olacam!"

"Sus be salak, bak sana ne göstericem?"

"Yine ne böceği buldun?"

Ters ters Ayliz'e bakarken kollarını birbirine bağlayıp göstereceği şeyi bekliyordu.

Okuldan kamp gezisine gelmişlerdi öğretmenleriyle beraber Ayliz ısrar edince öğretmenlerden izin alıp onu da kendiyle getirmişti ama Ayliz sürekli küçük böcekler bulup sevimli olduklarını söyleyerek ona getirip duruyordu.

"Bakkk uğur böcüğüü!"

"Böcük değil cahil uğur böceği o."

"Dalga geçme benle!"

"Tamam kızım bağırma, hem bıraksana böceği gitsin kendine."

"Olmazzz bu çok güzel benimle kalacak!"

"Vicdansız mısın sen? Belki ailesi var. Niye ailesinden ayırıyorsun böcüğü?"

Bilerek böyle söylüyordu. Ayliz'in hasas olup bırakacağını biliyordu ki Ayliz'in yere eğilmesiyle düşündüğü gibi olcaktı da.

"Özür dilerim böcükçük. Annen sana kızmasın olur mu?"

Ayağa kalkarken tekrar Mirşah'a doğru döndü.

"Mihran nerde?"

"Ula onun adını niye düzgün söylüyorsun da benim adımı söylemiyorsun?"

"Sen salaksın o akıllı, hem de o daha yak- hayır yaşıklı öff daha güzel işte! Onu seviyorum üzülmesin o."

"Defol bücür! Salak seni getiren benim. Akıllı olan ve yakışıklı olan da benim! Ben niye üzülüyorum?"

"Ağla bideee."

Ayliz gülerek geri çekilirken Mirşah ise hızla onu kovalamaya başlamıştı.

"O saçlarını yolucam! Göreceksin ağlamayı!"

"Mirşş kovalama yağğğ! Düşücem bak!"

"Sus bücür sus!"

Ayliz hızla koşarken uzakta duran Mihran'ı görmesiyle dikkati bozulup önünde duran taşa takılarak düşerken Mirşah ise telaşla daha hızlı yanına ulaşmıştı.