WattpadFantasyTR Doğaüstü Geçidi okuma listesinde!
Balin,yıllarca bir çok olağanüstü canlı ve insanın huzurla yaşadığı bir kasabaydı.Ta ki vampirlerin de atası olduğuna inanılan İgnis'ler üstün ırk olduğunu söyleyip insanları köle olarak kullanmak i...
Lütfen satır arası yorumlarınızı ve oylarınızı atmayı unutmayın keyifli okumalar💗
༻
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ölüm ve yaşam arasında kalmış o nokta; araf. Annem olduğunu söyleyen kadının yanındaydım, bir kaç gün öncesine kadar her gece burada olmak için uyurken şimdi tam karşımda duran kadına kocaman bir hissizlikle bakıyordum. Artık onun doğruluğuna da gerçekliğine de inanmıyordum çünkü etrafımdaki herkes bir şekilde bana yalan söylüyordu. Bu kadın neden bana yalan söylemeyecekti ki?
"Hera?" Endişeli gözlerle yanıma yaklaşmaya başladığında olduğum yerden bir adım ileriye bile gitmedim. Koskoca bir boşluğa bakar gibi baktım okyanus mavilerine. "Neyin var kızım?" Eline omzuma doğru uzatmaya çalıştığında geri çekildim. Beklemediği bu hareket karşısında yüzü düşerken gözlerini şaşkınlıkla kırpıştırdı.
"Sana tek bir şey soracağım." dedim artık lafı dolandırmadan bana doğruyu söylemesini umut ederek. "İgnis lideri Acahan ile ne alakan var?"
Tamamen şoka girmişti. Adamın adı geçtiği an gözleri kocaman açılmış olduğu yerde sarsılmıştı. Sıkıntı içimde koca bir girdap olup büyürken karşımdaki kadının gözleri dolu dolu olmuştu.
"Sen onu nereden tanıyorsun?" dedi zar zor kelimeleri birleştirerek.
"Bir fotoğraf buldum, ignis sarayında buldum hem de. Sarayın en tepesindeki bir kulede küçük bir odada minik bir kutunun içinde. Annem olduğunu söyleyen kadın ve ona sarılan ignislerin lideri Acahan'ın aynı karede bulunduğu bir kareyi." Yüzümde neşeden uzak bir gülümseme oluştu. "Ona sarılmış gülümsüyordun. O da gülümsüyordu ve bu iki yakın arkadaşın fotoğrafı değildi. Değil mi anne?"
Karşımdaki kadın olduğu yerde sarsılırken gözlerim onun akan yaşlarına gitti. Titreyen elini dudaklarına bastırırken çıkan hıçkırığı gizlemeye çalıştı.
"Ona aşıktın değil mi?" O bana cevap vermedi ama ben cevabı çoktan almıştım.
Kız çocukları annelerinin kaderini yaşar.
"O düşündüğüm kişi mi?" Artık sesim o kadar güçlü değildi, titriyordu. Gözlerimi yakan yaşlar da bana yardımcı olmuyordu. "Cevap ver!" Sesim yankı yaparken karşımda ağlayarak yüzünü kapattı. "Ben, ben senin gibi korkak olmayacağım anne. Benden sakladıklarının bana ne kadar zarar verdiğinin farkında mısın?"
"Hera..." Güçlükle adımı söylemek dışında bir şey yapamıyordu.
"Sana bile güvenemeyecek miyim ben? Etrafımda ki herkes yeterince yalan söylüyor benden. Sende mi saklayacaksın benden kimliğimi. "
