27.BÖLÜM

5.1K 245 61
                                    

HATIRLATMA:

Gizem yerinden hızla kalkarak dışarıya çıktı.

Arkasından hemen bende dışarıya çıktım.

Ama gördüğüm şey kanımı dondurmuştu…

____________________________________

Yerde kanlar içerisinde yatan bir kadın karşısından eli silahlı bir adam ve kenarda onları ağlayarak izleyen bir çocuk vardı. 

Gördüklerim karşısında gözlerim dolmuştu.

Adamın yüzünü incelediğim zaman yüzünde bir tebessümün olduğunu gördüm.

Sinirle adamın üzerine koşmaya başladım Yiğit arkamdan bağırıyordu.

Adamın elindeki silahı umursamadan yüzüne yumruğu geçirdim.

Adam afallayarak yüzüme baktı. Elindeki silahı kaldırarak bana doğrulttu..

Elini bükerek silahı elinden aldım adam inleme ile karışık birlikte bağırdı.

Silahı arkaya doğru attım adamın yüzüne yumruklarımı sertçe geçirmeye başladım.

Böyle adilerin yüzünden dünyada milyarlarca kadın hayatını kaybediyordu yüzlerce çocuk annesiz kalıyordu çoğu kadın ise  çocukları olduğu için buna ses çıkaramıyorlardı sırf çocukları babasız büyümesin diye.

 Suratına yediği  yumrukla adam kendinden  geçerek  bayıldı.Yüzünün her yerinden kan akıyordu.

Ama ben bunu umursamadan vurmaya devam ediyordum.

Biri beni belimden tutarak adamın üzerinden kaldırmaya çalışıyordu.

Gücü bana yetmeyince kollarımdan da birer kişi tutarak beni kaldırdılar.

Kaldırımın kenarına oturttular.

Yiğit önüme çökerek elindeki su şişesinden su içmemi bekledi.

Benim gözüm hala yerde kanlar içerisinde yatan adamdaydı.

Yan tarafımdan adım sesleri gelince kafamı kaldırdım.

Albay yanında bir hemşireyle yanıma geliyordu.

Albayı görünce hemen ayaklanıp tekmil verdim.

Albay:otur yüzbaşım

Kalktığım yere geri oturdum.

Hemşire elinde getirdiği çantasından pansuman malzemelerini çıkararak elime pansuman yapmaya başladı.

Elime sürdüğü şeyler canımı acıtıyordu ama bir taraftanda o şerefsize yaptığım şeyden gurur duyuyordum.

Yiğit ve albay kalarak biraz ileriye gittiler.

Hararetli bir şekilde konuşuyorlardı.Hemşire elimi sarmayı bitirince eşyaları toplayarak yanımdan ayrıldı.

Bir süre daha yerde oturup adamın kanlarının aktığı yere baktım.

Daldığım yerden birinin omzuma dokunması ile sıyrılabildim.

Kafamı kaldırıp baktığım zaman albay olduğunu gördüm.Tam ayağa kalkacakken albay konuştu.

Albay:Yüzbaşım bu seferlik bir şey söylemiyorum ama bir dahakine ceza alırsın anlaşılmayan bir şey varmı?

"Yok albayım"

Albay yanımızdan ayrılarak arabasına bindi.

Gözden uzaklaştıktan sonra ayağa kalktım.

Yiğit yanımda bir şey söylemeden sadece ileride küçük kızla ilgilenen polislere bakıyorlardı.

Asker KızHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin