Hiç bir zaman fikirlerimi, hislerimi, sorunlarımı, dile getirebilen biri olmamıştım. Olamamıştım. Ama ilk defa, ilk defa hislerimi böylesine açıkça dile getirebilmiştim. Sevmek istiyorum.
Gözlerime baktı. Yeşilleri gözlerime daldı. Öyle bir baktı ki bana gözlerini şiirlerle değil ancak destanlarla anlatabilirler di. Yüzünde bir tebessüm belirdi.
"Sev,çok sev."
"Severim,çok severim"
"Ne oldu? Ne değişti?"
"Kitap okuyacaktım. Bir tane aldım, bir sayfa açtım ve orada bir şiir çıktı karşıma. Korkma diyordu. Aşktan korkma."
"Başka..."
"Başka?" Diye sordum.
"Başka biri?" Kesik bir nefes aldı. "Başka biri yok mu?" Korkarak sorduğu soruya karşı gülümsedim.
"Senden başka kimse yok içimde." Gülümsedi.
"İçeri gel." Eliyle içeriyi gösterdi. Ayakkabılarımı çıkartarak içeri geçtim. Salona ilerleyip siyah koltuğa oturdum. Etraf gayet derli topluydu. Bir buraya bak, birde senin evine.
"Kahve?" Diye bağırdı içerden.
"Olur."
Dara, çok geçmeden elinde dumanı tüten iki kupayla birlikte geldi ve birini bana uzatarak karşı koltuğa oturdu.
"Teşekkürler." Göz kırptı. Göz mü kırptı? Ben elendim siz devam edin.
"Neden buradasın?" Diye sordum.
"Aslında buraya sadece bir iş için geldim. Niyetim kalmak değildi."
"Sonra?"
"Kalmam için bir çok sebep oldu. Bende kaldım."
"Bu evi nereden buldun?"
"Aslında buralarda bir ev bakıyordum. Sonra bu ev çıktı karşıma. Evi görmeye giderken o evi tutmayacağıma emindim. Ama sonra evden çıkan seni gördüm. Ve evi aldım." Ne diyeceğimi bilmiyordum.
"Peki kafe?"
"Tesadüf, uzun bir işten geliyordum. Karşıma ilk orası çıktı. Kahvesini beğendim, sonra seni gördüm zaten."
Aşk tesadüfleri sever.
"Peki sen? Sen niye geldin buraya?"
"Bursa harika bir şehirdi. Ama kötü anılar biriktirdim."
"Kaçtın."
"Kaçtım."
"Sen nerden geldin?"
"İstanbul."
"Tek mi yaşıyordun orada da?"
"Evet. Sen yok mu kimsen?"
"Hayır. Bir kaç uzak akraba. Fazla uzak o kadar. Senin?"
"Babam yaşıyor. Birde babamın ailesi."
"Baban?"
"Görüşmüyoruz."
"Desene aynı yerden kırılmışız. Gölgesiz kalmışız."
"Anlatsana."
"Hayatımın çoğunu evde geçirdim. Hiç dışarı çıkamazdım. Sadece okul."
"Başka?"
"Hayır, sadece okul. Babamı küçük yaşta kaybettim. Alkol komasıdan. Annem çok katı bir kadındı. Babam ölünce daha kötü oldu. Bedenimi öldürmemek için ruhumu öldürdü. Fazla katı kuralları vardı. Dışarı yasaktı. Yetişkinlerle konuşmak yasaktı. Annem hariç herkesle konuşmak yasaktı. Geleceklerini söylüyordu sürekli. Kimin geleceğini hiç söylemedi. Sonra bir gün intihar etti. Benim yüzümden öldü."
"Ne oldu bilmiyorum ama eminim ki senin bir suçun yoktu."
"Benim suçumdu Dara. Ben öldürdüm annemi. Sadece annemi dinlemeliydim. Sadece annemi dinlemeliydim. Dinlemeliydim. Dinleseydim olmazdı. Dinlemedim." Titriyordum. Gözümden ne ara aktığını bilmediğim yaşlar elimi ıslatıyordu.
"Şşttt, ben burdayım." Elimi tuttu.
"Yanındayım. Artık seni kimse üzemez." Gözlerine baktım.
"Yanındayım. Bugünkü şarkı bu."
Yanındayım, yanındayım
Gözünü kapat bak yanındayım
İnanırım, inanırım
En kötü günümüz bugün olsun
Yanındayım, yanındayım
Ben senden biri olmalıyım
Şemsiye taşımayı sevmiyorum
Yağmurum olsana ıslanırım
Yanındayım...
Bölüm nasıldı???
Oy ve yorumlarınızı bekliyorum ^^
Bir daha ki bölüme kadar mutlu kalınnn ♡♡♡
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ŞARKILARIMDASIN
General Fiction"Teşekkür ederim" "Kabul etmedim." "Ne?" "Böyle kuru kuru olmaz" "Anlamadım?" "Bir şarkı söyle"
