အပိုင္း (၁)

12 0 0
                                    

အပိုင္း (၁)

"ဟိုကေလးေတြ ဒီေလာက္ မည္းေမွာင္‌ေနတာကို ... ပင္လယ္ဘက္မသြားနဲ႔ေလ... အိမ္ျပန္ၾကစမ္း..."

ခပ္ႏြမ္းႏြမ္း အဖိုးအို၏ လွမ္းေအာ္ သတိေပးလိုက္ေသာ စကားေၾကာင့္ ေလထန္ထန္ကို အံတုၿပီး ေဆာ့ကစားေနတဲ့ ကေလးတစ္သိုက္က ကမ္းစပ္ကို စြန္႔ခြာ ပင္လယ္ကို ေက်ာခိုင္းၿပီး အေျပးအလႊား ထြက္သြားၾကတယ္။

လူသူ‌‌ကင္းမဲ့စြာ က်န္ခဲ့ေသာ ပင္လယ္ဟာ အထီးက်န္စြာ။ ‌ေမွာင္မိုက္စ,ျပဳေနတဲ့ ပင္လယ္ဟာ တစ္ခ်ိန္က ျပာခဲ့ဖူးတယ္။

ျပာလြင္တဲ့အခါ ပင္လယ္ကို လူေတြက သေဘာက်တယ္။ ျပာလြင္တဲ့ ပင္လယ္မွာ လူ‌ေတြဟာ စည္ကားတယ္။ ေနာက္ၿပီး ပင္လယ္ဟာ လူေတြရဲ႕ အလိုကိုလည္း လိုက္ရတယ္။

ပင္လယ္ဟာ ျပာလြင္ၾကည္သာေနတဲ့အခါ ခႏၶာကိုယ္ထဲ တိုးဝင္တတ္ၾကတဲ့ လူ‌ေတြက ပင္လယ္ရဲ႕အသဲအူႏုေတြကို ဆြဲထုတ္စားေသာက္ၾကတယ္။

တခ်ိဳ႕‌ေတြက ကူးသန္းသြားလာဖို႔အတြက္ ပင္လယ္ကို တန္ခ်ိန္‌ ေပါင္းမ်ားစြာ ထမ္းပိုးသယ္ေဆာင္ခိုင္းတယ္။

တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ပင္လယ္ကို မဟာ‌ဧရာမအမိႈက္ပုံးႀကီးတစ္ပုံးလို သေဘာထားတတ္ၾကေသးတယ္။

တစ္ခါတေလေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ေတြးမိတယ္။

ပင္လယ္သာ နာက်င္တတ္ရင္။

ပင္လယ္သာ ခံျပင္းတတ္ရင္။

ပင္လယ္သာ ငိုေႂကြးျမည္တမ္းတတ္ရင္။

"ရက္စက္လိုက္ၾကတဲ့ မိစၧာေတြ" လို႔ ေအာ္ဟစ္‌ျမည္တမ္းရင္း ငိုေႂကြးလိမ့္မလား။

အခုလည္း ပင္လယ္ဟာ မခံမရပ္ႏိုင္လြန္းအားႀကီးလို႔ ငိုေႂကြးဖို႔ တာဆူေနတာ ျဖစ္လိမ့္မယ္။

ဒါမဟုတ္ ေဒါသပုန္ထေနျခင္းလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။

#_#_#_#

"ေကာင္ေလး... ရာသီဥတုက မေကာင္းဘူးေလ... ဘာရပ္လုပ္ေနတာလဲကြ..."

ကေလးတစ္သိုက္ကို အိမ္ျပန္ဖို႔ ေအာ္ဟစ္သတိေပးၿပီးတဲ့ အဖိုးအိုရဲ႕ ‌ေနာက္ထပ္ ျပစ္မွတ္က ကြၽန္ေတာ္ ျဖစ္မယ္။

ဒီမန်း - Demon came From Nowhere [ Completed ]Where stories live. Discover now