Second Marriage with the Alliance Marshal (BL) Novel

Bölüm 65

İtiraf

Xu Xinghe'nin hafızasında, kaşık kullanmayı öğrendikten sonra, hiç beslendiğine dair bir anısı yoktu.

İttifak Refah Enstitüsü'nde büyüdü. Yetimhanedeki çoğu öğretmen ve hemşire çok nazik olsa da, bir kişinin bir düzineden fazla çocuğa bakması ve onları tek tek beslemesi imkansızdır. Çocukken itaatkâr ve güçlü biri olan Xu Xinghe'nin doğal olarak beslenmeye ihtiyacı yoktu.

O anda, Xu Xinghe önünde uzanan kaşığa baktı ve sonra ciddi bir yüzü olan Ling Changfeng'e baktı. Kalbinde garip bir şeyler vardı.

Bazı davranışlar muhtemelen sadece belirli bir yaş için uygundur - bakılmaya ihtiyaç duyduğu çocukluk evresini çoktan geçmişti.

Xu Xinghe tükürüğünü yuttu ve inatla "Aç değilim" dedi.

Konuşmasını bitirir bitirmez önündeki kaşık tekrar ileri itildi.

Ling Changfeng bir eliyle kaşığı tutarken diğer eliyle kâseye vurdu. "Yarım kâse yedikten sonra doydun mu?"

Xu Xinghe kararlı bir şekilde "Doydum" dedi.

Ling Changfeng hiçbir şey söylemedi.

Ona bakarken, Xu Xinghe açıklanamaz bir şekilde suçluluk duyuyordu.

Xu Xinghe tam direnişinden vazgeçmek üzereyken ve kendini "boş ver, bir lokma almanın sakıncası yok" diye ikna etmişken, Ling Changfeng aniden usulca içini çekti ve kaşığı kaseye geri koydu. "Unut gitsin, yemek istemiyorsan yeme."

Her zaman tereddütsüz ve kararlı olan Mareşal Ling, küçük eşine gerçekten bir şey yapamayacağını çaresizce keşfetti.

Xu Xinghe'nin yanına oturdu ve nazik bir ses tonuyla, "Hâlâ güçten yoksun musun?" dedi.

Xu Xinghe başını salladı ve fısıldadı: "Hayır, çok daha iyiyim."

Ling Changfeng bakışlarını sessizce yatağın yanındaki saksı orkidesine indirdi. Birdenbire, "Sana bunları yaşattığım için özür dilerim," dedi.

Xu Xinghe gözlerini kırpıştırdı: "Böyle yapma, sadece sana teşekkür etmek istemiştim."

Ling Changfeng hafifçe yana doğru baktı. "Ne için teşekkür edeceksin?"

"Beni kurtardığın için teşekkür ederim." Xu Xinghe başını eğdi ve parmaklarıyla oynadı. "Yabancı bir ülkede öleceğimi sanıyordum ama uyandığımda Nebula Şehri'ne geri döndüm. Hayat hiç bu kadar değerli olmamıştı."

Konuşmasının ardından, Ling Changfeng'in karmaşık ve öngörülemez bakışları altında, ses çıkarmadan kaşığı tekrar eline aldı ve kalan yarım kase besin takviyesini sessizce bitirdi.

Sonra fısıldadı: "Bu sefer gerçekten doydum."

Ling Changfeng aniden kalbinin yumuşayıp bir top haline geldiğini hissetti.

Sanki karşısındaki küçük kirpinin dikenli kürkünü çıkarıp attığını ve yumuşak karnını kendisine gösterdiğini görmüş gibiydi.

Bunca zamandır kaynamakta olan kelimeler patlamak istedi.

Ling Changfeng derin bir nefes aldı ve yavaşça bıraktı.

"Sana söylemem gereken bir şey var..."

"Kaçıranlar nerede?"

İkisi neredeyse aynı anda konuştu ve iç içe geçen sesler sessiz odada çınladı.