Second Marriage with the Alliance Marshal (BL) Novel

Bölüm 93

İtiraf cevabı

Ne Xu Xinghe'nin ne de Ling Changfeng'in öpüşme deneyimi vardır.

Ancak şu anda ikisi de bu tür şeylerin öğrenilmesi gerekmediğini keşfetti.

Her şey doğal ve mantıklı bir şekilde gerçekleşti.

Xu Xinghe gözlerini kapattı.

Önündeki sahne karardı ve kalan duyuları sonsuz derecede büyüdü...

Ling Changfeng'in ağır ve hızlı nefes alışını ve diğer tarafın güçlü kalp atışlarını duydu.

Masadaki mis kokulu lezzetlerin yanı sıra görkemli denizin ve kabaran dalgaların tuzluluğunu kokladı.

Ayrıca diğer kişinin dudaklarını da hissetti.

Sıcak, kaygan, hayal gücünün ötesinde yumuşak...

Gerçek dışı hissettirdi.

Buz ve taştan oyulmuş bir insanın dudakları nasıl bu kadar yumuşak olabilirdi?

Aklında böyle bir soru varken, Xu Xinghe bir kez daha dudakları hafifçe öptü.

Ling Changfeng'in nefesi anında dağıldı.

Xu Xinghe'nin kirpikleri hafifçe kıpırdadı ve sonra sessizce gözlerini kaldırdı...

Sadece Ling Changfeng'in gözlerini kapatmadığını öğrenmek için!

Dört gözün buluştuğu anda, omurgadan belirli bir elektrik hissi yükseldi ve ikisinin birlikte titremesine neden oldu.

Gözlerinde sessizce patlayan bir şey, parlayan güneş, ay ve yıldızların ortasında renkli havai fişekler yarattı.

Görünüşe göre dünyadaki her şey bir aşığın sevgi dolu gözlerinde yoğunlaşabilir.

Ling Changfeng'in zihni bir an için boş kaldı.

Gözleri hafifçe genişledi ve tüm benliği garip bir durgunluk haline büründü.

Xu Xinghe'ye hareketsizce baktı ve arkasında birbiri ardına açan sayısız çiçek gördü.

Dünyanın her yerinde açan kır çiçekleri gözlerini bulanıklaştırdı.

Bir anda, bir kıvılcım bir çayır ateşini tutuşturdu.

Alacalı çiçeklerin ve gölgelerin yanılsaması kaybolduğunda, Xu Xinghe'nin fırça gibi iki sıra küçük kirpiklerinin gözlerinin önünde bir kelebeğin kanatları gibi titreyerek çırpındığını ve kalbini gıdıkladığını hâlâ net bir şekilde görebiliyordu.

Açmakta olan bahar çiçeklerinin kokusu, dışarıdaki buz ve kar dünyasından soyutlanmış içeriye taştı.

Xu Xinghe gözleri açıkken öpücüğe konsantre olamıyordu. Ayrıca boynunu uzatarak ve başını dışarı çıkararak duruşunu korumak oldukça yorucuydu.

Xu Xinghe kıpırdamadan ayağa kalktı ve dudaklarını yaladı. Beklenmedik sevincin etkisinden henüz kurtulamamış olan Ling Changfeng'i görünce kısık bir sesle mırıldandı: "Ben medusa değilim... Taş kesilmedin, değil mi?"

Ling Changfeng başını kaldırdı. Altın ve safirden oluşan çift küre yavaşça ona döndü, üç büyük ve yedi küçük ruhu hâlâ kayıptı.

Yüzünde herhangi bir ifade olmamasına rağmen, Xu Xinghe etrafta uçuşan feromonlardan yeterince bilgi edinmişti bile.

Kaşlarını hafifçe kaldırdı ve yarım bir gülümsemeyle ona baktı. "Her şey yolunda mı?"

Çift renkli gözlerinde bir parça şüphe parladı. Ling Changfeng konuşmadan dudaklarını büzdü ve durgun beyni Xu Xinghe'ye biraz daha şaşkınlıkla baktıktan sonra nihayet yeniden çalışmaya başladı.