Second Marriage with the Alliance Marshal (BL) Novel

Bölüm 105-FİNAL

Xu Xinghe hiçbir zaman ağlak bir bebek olmadı.

Çocukken haksızlığa uğrasa ve zorbalığa maruz kalsa bile, kendisinden çok daha uzun boylu olan akranlarına öfkeyle bakar ya da yumruklarıyla onlara vurmak için koşardı.

İki yıl önce o karanlık laboratuvara kapatıldığında bile tek bir damla gözyaşı dökmemişti.

Ancak şu anda, Ling Changfeng'in kollarında tutulurken, Xu Xinghe nedenini bilmiyordu ama gözyaşları hiç durmuyordu.

Sanki 20 yıldan fazla bir süredir katlandığı tüm keder ve üzüntüleri dökmek üzereydi.

Bir zamanlar, ağlamak istemediğinden değil. Çünkü gözyaşlarının acısını silmeyeceğini, bunun yerine başkalarını güldüreceğini biliyordu. Bu yüzden gözleri kızarsa bile, gözyaşlarını tuttu ve onları kalbinde sakladı.

Ta ki Ling Changfeng ile tanışana kadar.

Tuzlu okyanus feromonları etrafını sararak vücudundaki ısıyı geçici olarak yatıştırdı.

Xu Xinghe kafa karışıklığı ve sıcağın ortasında bir anlığına kendine geldi ve sonunda kendi kalbine bir göz attı.

Gözyaşları sadece geçmişte yaşadıkları için değil, aynı zamanda şu anda yeniden bir araya geldikleri içindi.

Ling Changfeng Xu Xinghe'den haberi ilk aldığında ruh hali çok karmaşıktı.

Öfkeli, korkulu, endişeli... ve hatta ondan bir şeyler sakladığı ve tek başına risk aldığı için biraz da kızgındı.

Ancak küçük eşini gördüğünde bu duyguların hepsi unutuldu.

Sevgili omegası kollarında ağlıyordu; daha az umursayamazdı.

Tek seçeneği kollarını açmaktı. Onu yakalamak, teselli etmek, öpmek.

Xu Xinghe uzun süre ağlamadı, oturup konuşmak için de doğru zaman değildi.

Sonunda başını Ling Changfeng'in kollarından kaldırdı, kırmızı gözlerle büyük kedisine baktı ve "İyi misin?" diye sordu.

Sevgilisi ağladığında Ling Changfeng'in kalbi yumuşadı. Başını sallayarak sıcak bir şekilde "İyiyim" dedi.

Sonra Xu Xinghe'nin omzunu sıvazladı: "Bir dakika bekle, bir şeyle ilgileneceğim."

Konuştuktan sonra bir elini bıraktı ve Norman'a baktı.

Norman bir anda sadece önünden geçen karanlık bir dalga hissetti.

Hemen ardından yerin altından çalkantılı sular fışkırdı ve tsunami gök gürültüsünü andıran bir güçle etrafındaki her şeyi yuttu.

Norman bir anda en derin deniz dibine batmış, buz gibi deniz suyuyla kaplanmış ve hareket edemez hale gelmiş gibiydi.

Korku ve boğulma hissi onu sarmıştı.

Hayatında ilk kez, yaydığı küçük alevin gerçek güç karşısında bu kadar savunmasız olduğunu hissetti.

Ölüm korkusu, omega feromonlarına duyulan hayranlıktan daha ağır basıyordu. Norman bir an için havadaki çiçeklerin kokusunu bile alamadı.

Solgun bir yüzle Ling Changfeng'e baktı, beyni neredeyse bir ölüm durumuna düştü ve mırıldandı: "Bu nasıl mümkün olabilir... Vurulmanı izledim..."

Eğer bu olmasaydı, muhtemelen bu gece bu yolculuğu riske atmazdı...

Bu noktada Norman aniden fark etti: "Bunu bilerek mi yaptın?!"