Giyinmiş aynada bakarken babam konuşunca ona döndüm.
"Hoseok dikkat et, istersen ayaklarına kapan, ben gizlice içeri birini sokup bilgi alıcam ama canını kurtarmaya bak"
"Sağol ya çok yardımcı oldun şuan"
Göz devirdiğinde içeri namjoon girdi, beni görünce güldü.
"Tipe bak lan, tam bir çapulcu"
"Komik sanki, maymun"
"Ee gidiyon ha gurbet ellere"
Güldüğünde kafasına vurdum, babam bizi bırakıp odadan çıkmıştı,
"Çok gerginim"
"Bende, dikkatli ol, yoongi ne kadar acımasız olsa da iyi biridir, yani öyle duydum, ayakkarına kapan yeter"
"O zamanki paniğime göre davranıcam, inanması lazım"
Omuzuma vurduğun da acı ile yüzümü buruşturdum.
"Ne yapıyon amk"
"Bir kaç morluk"
Güldüğünde anlına vurdum.
"Sus be, sen çok acıtıyon"
"Gerekli ama, ben yapayım mı?"
Ona döndüm.
"Fazla acıtma ağızına sıçmayayım"
Ellerini bir birine sürttüğünde yanlış bir karar verdiğimi anlamıştım.
/
ŞİMDİ OKUDUĞUN
sope : Loss
Fanfiction"Sen kendine doğru mu diyorsun. Krallığımı yıkıp yaktın, şimdi kelleni alsam ne yapabilirsin ki?" "İsteseniz de yapamayacağınızı bilmemeniz ne komik kralım"
