Değişmez Aşk

Bölüm 14 DERTLEŞMEK

Onu hiç tanımayan birinin söylemesi afallatmıştı. Bu kadar belli miydi? O zaman saklamayı başaramamıştı. İlk defa biri acılarını saklama demişti. Alya her şeyi içene atma konuşalım derdi. Ama o tanıyordu Altan'ı. Dertleşmek isterdi hep üstünü kapatmaya çalışırdı. Nedense Selma'ya her şeyi anlatası vardı. Yine de içinde kopan bütün fırtınaları susturdu. Gülümsedi. Altan "Kolay değildi yaşadıklarım. Kendimi bilmeden, çocukluğumu yaşamadan başka bir çocuğa anne oldum. Bende acılarımı gömdüm. Anılarımı gömdüm. Hayallerimi gömdüm. Herkes bir şeyleri saklar. Benim payıma da bu düştü" Selma "Niye kaybettin anneni ve babanı" Altan "Babam ben 16 yaşındayken kanserden vefat etti. Annemde 9 sene önce trafik kazası. 7 sene önce de anneannemi kaybettik. Birlikte yaşıyorduk. O da gidince kimsesiz kaldık." Selma "Alya arkadaşın sanırım" Altan "Lisede tanıştık. Arkadaş olduk. Şimdi de beraber yaşıyoruz. İkimizde güçlü olmak zorundaydık. Sanırım başarılı da olduk." Selma "Çok hem de. Bu konuları açıp seni üzmek istemezdim kusura bakma." Altan "Dertleştik işte. Ayrıca hep mutsuz konuları konuştuk siz ne zaman evleniyorsunuz" Selma " Seneye 18 haziran da." Altan "Baya da varmış." dedi Derin aradı. 

Doğruldu, gözlerinde ki o ifadeyi sakladı ve açtı. Derin "Neredesin abla ya iki saattir arıyorum." Altan "Abartma açtım hemen" Derin "Neyse, iyisin dimi çok ağrın yok" Altan "Arada bir ağrıyor. Yoksa iyiyim." Derin "Doktor ne dedi kaç gün yatacaksın" Altan "Sabah çıkartırım dedi. Siz ne yapıyorsunuz" Derin "Yoruldum bugün ya kamerayla oradan oradan. Şimdi odaya geldim arıyım dedim" Altan "Yemek yedin mi" Derin "Yedim. Siz ne yapıyorsunuz bakalım" Altan "Alya geldi gitti. Şimdide Selma ile sohbet ediyoruz." Derin "Selam söyle. Korkuttun beni." Altan "Korkma alıştın artık diye düşünüyorum" Derin "Çok komiksin abla. Alışmadım ayrıca. Daha dikkatli ol. Çelik pantolon yok mu?" dedi Altan ve Selma gülmeye başladı. Derin "Ne gülüyorsunuz ya. Selma abla sen ablam için yapamaz mısın" Selma "Bilmiyorum Derincim. İlk defa böyle bir şey duyuyordum" Derin "Ne güzel ilk sen yapmış olursun." Altan "Saçmalama istersen. Neyse kapat uyu" Derin "Tamam. Öpüyorum seni sabah ararım yine" dedi ve telefonu kapattılar. Saat 1 olmuştu. Alya aradı onunla da konuştu sonrada uyudular.

Sabah

Füsun çıkmasına izin vermiş 3 günlük rapor yazmıştı. Selma aşağıda çıkış işleriyle uğraşıyordu. Cihangirle Alya da gelmişlerdi. Hep bir elden hazırlandılar. Selma'nın gelmesini bekliyorlardı. 15 dakika sonra Selma elinde kağıtlarla geldi. Selma "Hazır mısınız?" Alya "Hazırız senin gelmeni bekledik." Selma "Hadi o zaman çıkalım." Cihangir "Altan sen yürüyebileceğine emin misin" Altan "Yürürüm ben siz sakin olur musunuz?" Selma "Bir şey unutmadık dimi" Alya "Yok ben kontrol ettim" dedi asansöre doğru yürümeye başladılar. Biraz bekledikten sonra geldi bindiler. Kapının oraya geldiklerinde Altan biraz oturmak istedi. Bu esnada Selma da taksi aramaya başladı. Altan "Selma biz bırakırız seni. Boşuna taksi bulma" Cihangir "Evet. Bütün gün Altan'ın yanında yoruldun. Birde taksiyle uğraşma önce seni bırakırız. İtiraz yok" dedi Selma kabul etti. Araba giderken annesi aradı. Çıktıklarını, Altanların bırakacağını söyledi. Hastaneyle evinin arası baya uzaktı. Yaklaşık bir saat süren yolun sonunda eve geldiler. Tam inecekken içeri davet etti birlikte kahvaltı yapalım dedi. Altan teşekkür etti eve gidip dinlenmek istediğini söyledi. Ayrıca Cihangir ve Alya da nöbetten gelmişlerdi onlarında dinlenmesi lazımdı. Selma ısrar ederken annesi geldi. Saliha "Buyurun içeri geçelim masa hazır sizi bekliyor" dedi itiraz ettiler ama Saliha hanıma sökmedi. Altan' ı dikkatlice indirip içeri geçtiler. Kocaman, güzel bir evdi. Alya "Bu evse bizimki kulübe" dedi güldüler. Yanda aynı model bir ev daha vardı. Bahçede ise Kıymet, Mihran, Feyyaz ve Hakim vardı. Saliha onları da kahvaltıya çağırdı.