Altan hiçbir şey demedi döndü arkasını gitti. Hayallerini o kadar derinlerde bir yerlerdeydi ki... Boks yapmayalı bile o kadar uzun zaman olmuştu. Hatırlayınca kötü hissetti. Acaba yeniden başlasam mı diye düşündü. Boş zamanlarında yapar vazgeçtiği hayallerini biraz olsun gerçekleştirirdi. Kendine ait hiçbir şey bırakmamıştı. Anneannesi ölünce Derin'i büyütmek yalnız bırakmamak için bırakmıştı. Ders vermeyi bırakmış geliri daha yüksek bir işe geçmişti. Polis olmuştu. Çok özlemişti hep içinde ukte kalmıştı. Arada aklına geliyordu ama geçti o işler diye kendini kandırıyordu. Bazen de devam etsem nasıl olurdu diye düşünüyordu başlarda. Acaba şuan boks okulu açmış olur muydu? Hayal etti çok uzun bir zaman sonra. Kendi okulunda yanında öğrencileri ders veriyor. Sonra aklına Atakan' la olan boks maçları geldi istemsiz güldü.
8 sene önce
Bir cumartesi günüydü geç kalacağı için kahvaltı yapmadan çıktı. Boks dersi vardı. Şu hayatta onu dinlendiren tek şey bokstu. Ruhu dinleniyor, kendini buluyordu. Çok heyecanlıydı çünkü Atakan'la boks maçı yapacaktı. Ona hayatının dersini verecekti. Hızlıca salona doğru gitmeye başladı. Baktı Atakan orada bekliyordu. Gülümsedi, yanına gitti. Atakan da ona doğru yürümeye başladı. Birbirlerine sarıldılar. Altan "Hadi bakalım Atakan bey görelim marifetlerini" Atakan "Altan Kaplan sen benim hızıma yetişebilir misin?" dedi içeri girdiler önce soyunma odası gittiler sonra ringe geçtiler. Maç başladığı dakika Altan Atakan'a yumruk attı. Sersemledi birden. Kendine gelmeden Altan sırayla hamlelerini yaptı. Atakan yere düşünce Altan güldü. Hızıyla ilgili şakalar yapıp güldü. Yerden kalmaya çalışan Atakan ise hala hızlı olduğunu iddaa ediyordu. Ayağa kalktı Altan'a arkadan sarıldı. Atakan "Sen kimsin de beni yenebileceğini düşündün" Altan "Yendim sen yerden kalkamadın ya" Atakan "Ben kadınlara el kaldırmam" Altan "Kaldırmaya fırsatın bile olmadı yalnız" dedi ikisi de gülmeye başladı.
Bu bölüm kısa oldu kusura bakmayın. Hafta sonu benim için biraz yorucuydu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Değişmez Aşk
FanficBazı duygular üzerinden zaman geçmesine rağmen değişmez tıpkı yarım kalmak gibi. Yarım kalan şeyleri tamamlamak çok zordur. Ya hiç beklemediğin anda karşına çıkarsa bu yarım kalan duygu. İnsani bilinmeze sokar. Altan ve Atakan gibi. Kavuşma arzul...
