"លោកប៉ា ខ្ញុំ"
"ជុងហ្គុកកុំអញ្ចឹងអីមិនមែនកំហុសកូនទេ " ទឹកមុខស្លេកស្លាំងដូចជាគ្មនសង្ឃឹមគ្មានកម្លាំងកំហែង នៅក្នុងខ្លួនលោកចនក៏គាត់មិនចាញ់រាងក្រាស់ដែរ
" លោកគ្រូពេទ្យ? ចុះពេទ្យទៅអម្បាញ់មិញ? " លោកចននឹងជុងហ្គុកឃើញគ្រូពេទ្យម្នាក់ទៀតដើរចេញពីបន្ទប់សង្រ្គោះរាងតូច
"មានគ្រូពេទ្យឯណាទៀត?មានតែខ្ញុំទេ " គ្រូពេទ្យចំណាស់ម្នាក់ឆ្លើយទាំងងឿងឆ្ងល់គាត់ភ្លេចគាត់ថាមានមនុស្សមិនគ្រប់ម្នាក់ស្លៀកសម្លៀកបំពាក់ពេទ្យទើបតែដេញចេញមុននេះ
" អរ ជា ឆាយ៉ុង គេជាគ្រូពេទ្យពីមុនតែសតិគេពេលនេះមិនប្រក្រតីទេ " លោកចននឹងរាងក្រាស់គ្រាន់តែលឺបែបនេះចង់តែទៅវៃគ្រូពេទ្យអត់គ្រប់ទឹកម្នាក់នោះចេះមកបំភ័យគ្នាកើតដែល
"ចុះអ្នកជំងឺនឹងទារកមិនអីទេមែនទេ? "
"អ្នកជំងឺមានសុវត្ថិភាពហើយគ្មានអ្វីគួអោយបារម្មណ៍ទេសំណាងហើយឈាមហូរមិនច្រើន " លោកគ្រូពេទ្យនិយាយហើយរាងក្រាស់នឹងលោកចនលឺបែបនេះក៏ធូទ្រូង
"ជុងហ្គុក នៅមើលប្អូនប៉ាទៅមើលនៅផ្ទះថាយ៉ាងមិចហើយ "
"បាទលោកប៉ា " ជុងហ្គុកថាហើយក៏សម្តៅទៅក្នុងបន្ទប់រាងតូចកំពុងគេងទាំងមិនទាន់ដឹងខ្លួន
"អូរ លោកមកយាមអ្នកជំងឺមែនទេ? "
"អ្នកគ្រូពេទ្យនៅមើលគេបានទេ? ខ្ញុំមានការអ្នកគ្រូពេទ្យពេលគេដឹងខ្លួនជួយកុហកថាកូនគេមិននៅបានទេ? ខ្ញុំចង់សាកចិត្តប្រពន្ធខ្ញុំ " រាងក្រាស់និយាយមើលទៅថេយ៉ុងមិនឈប់នាយចង់ដឹងថាគេមានបំណងសម្លាប់កូននាយពិតឬអត់
"តែលោក .! " អ្នកគ្រូពេទ្យស្ទាក់ស្ទើតែក៏មិនហ៊ានព្រោះរាងក្រាស់ជាកូនអ្នកមានអំណាចធ្វើមុខកាចដាក់នាងនាយហាតែមួយម៉ាត់នាងខ្ទាតចេញពីមន្ទីពេទ្យមិនខាន រាងក្រាស់ថាហើយចេញទៅក្រៅបាត់
+3ម៉ោងកន្លងផុតទៅ
" អ្ហឹកៗ...ម៉ាក់ៗជួយកូនផង " រាងតូចយំរវើរវាយស្រែករកម្តាយមើលទៅគួរឲអាណិតណាស់
