" ហឹស ប្រុសមាត់ឆ្កែ គ្មានទំនួលខុសត្រូវដូចបងវាសាកសមហើយ ពេលនេះទុកឲបងថោកទាបតែឯងចុះ ដូចសម្រាមគេបោះចោលនោះតើបងមានអារម្មណ៍បែបណា? មើលទៅសប្បាយលេងណាស់ " រាងតូចស្លៀកពាក់រួចចេញពីផ្ទះសំណាក់បាត់ទុកឲរាងក្រាស់គេងម្នាក់ឯងនាយហាក់ដូចជាហត់ណាស់គេងមិនដឹងខ្លួនព្រោះតាំងពីមកទីនេះនាយមិនដែលគេងបានឆ្អែតទេ
" ថេ ....ហឹម " ជុងហ្គុកក្រោកឡើងស្រែករករាងតូចតែក៏មិនឃើញគេនៅក្បែរខ្លួន នាយក៏យល់ហើយថាគេមិនមែនជាថេយ៉ុងពីមុនទេពេលនេះប្រហែលជាគេចង់សងសឹកនាយនៅថ្ងៃនោះដែលទុកគេចោលហើយ
" ....." រាងក្រាស់រៀបចំខ្លួនចេញមកទាំងកណ្តាលយប់គេមានអារម្មណ៍ថាមិនស្រួលទើបបើកឡានសំដៅមន្ទីពេទ្យដែលនាយបានពិនិត្យភ្នែកនោះ
" ឲលឿនបន្តិចទៅ "ជុងហ្គុកជាន់ហ្គៀស្ទើតែអស់ព្រោះគេកាន់តែខឹងម៉ួម៉ៅដែលមិនអាចធ្វើបានដូចចិត្ត នាយងងឹតភ្នែកធ្វើឲនាយកាន់តែខឹងណាមួយផ្លូវស្ងាត់ទើបនាយបើកលឿន
" ម៉ាក់ប្រយ័ត្នផង...." ក្មេងប្រុសម្នាក់បានស្រែកប្រាប់ម៉ាក់ខ្លួនកំពុងទៅរើសមួកកណ្តាលស្ពានស្រាប់តែឡានរាងក្រាស់បើកលឿនសំដៅមកគាត់
"ងឺត....ងឺត...." ជុងហ្គុកបានគេចទាន់តែឡានរបស់គេបានជាន់ហ្រ្វាំងខ្លាំងពេកបង្វិលពីបីជុំឡានក្រឡាប់ដំបូលចុះក្រោមពោពេញទៅដោយផ្សែងម៉ាស៉ីនឡានហុយធ្រប់ឯរាងក្រាស់បានបុកក្បាលឈាមហូពេញមុខរបស់គេក្មេងប្រុសអាយុ17ឆ្នាំបានរត់មកមើលរាងក្រាស់ពួកគេមកបម្រុងនឹងជួយ
" បងប្រុស បងប្រុស យ៉ាងមិចហើយ? " ក្មេងប្រុសម្នាក់នោះឡូកដៃរតាមកញ្ជក់ឡានដែលបែកខ្ទិចខ្ទីនោះដើម្បីពិនិត្យដង្ហើមឲច្បាស់ថានាយមិនអីទេ
"ខ្ញុំមិនអីទេ តែភ្នែកខ្ញុំ កុំជួយខ្ញុំអីខ្ញុំមិនចង់មានជីវិតរស់ទៀតទេខ្ញុំអាត្មានិយម អាក្រក់..." និយាយមិនទាន់ចប់ផង រាងក្រាស់ក៏សន្លប់បាត់ស្មារតីទៅហើយ
'បងប្រុស បងប្រុស ម៉ាក់ធ្វើយ៉ាងមិចទៅ? " ក្មេងប្រុសម្នាក់នោះភ័យឆ្លាឆ្លន់ ចាប់ទាញទ្វាឡានតែនៅតែមិនអាចទីនេះកណ្តាលស្ពានកណ្តាលអាធ្រាតុគ្មានឡានបើកកាត់ស្ងាត់ជ្រាប តើឲពួកគេធ្វើយ៉ាងណា?ឡានក៏កាន់តែហុយផ្សែងហើយ
