Reckless Revenge (Completed)

Chapter 30

Daughter

Ilang segundo palang siguro akong nakakatulog at medyo hinihingal pa nang tumunog ang cellphone para sa isang tawag. 

Gising pa si Dion at bago pa siya makatayo para kunin ang cellphone para sa akin ay ako na ang umahon sa kama. He laid back on the bed and watched my naked ass walking around his room.

Nahuli ko pang pinaglalaruan niya ng mga daliri ang labi habang nakadipa ang isang braso sa kama. Dahil sa pagtayo ko ay bumaba ang comforter sa kanyang katawan hanggang baywang pero naka-expose ang mga hita. His V-line was almost showing but he didn't mind. Of course, he didn't mind.

"Ku—"

"Mommy!" It was Dalia's tiny voice. Narinig ko ang boses ni Kuya sa background pero hindi ko nakuha ang sinabi niya dahil medyo nagulat sa tila takot at umiiyak na anak.

"Baby, what's wrong?"

"Mommy, you're not home yet," she cried. Napatingin ako ay Dion, and for that moment, I had the urge to let him hear our daughter's cry.

Lumayo ako sa nightstand at lumapit sa malaking salaming bintana. Medyo nakahawi ang kurtina kaya kita ang madilim na kalangitan at ilang ilaw sa ibaba. Wala na halos sasakyan sa kalsada dahil alas-dos na rin ng madaling araw.

Natanaw ko ang mabagal na pag-upo ni Dion sa kama. Kumunot ang noo niya pero hindi ko na muna pinansin at itinuon ang atensyon kay Dalia. And then I realized, that if I were to introduce the two to each other, I should at least let my daughter know in advance. I should prepared her for that moment so she wouldn't suddenly got surprised of her father coming to her life out of nowhere.

"I dreamed of you. You're not coming home ever na raw in my dream, Mommy. I'm scared. Why are you not home yet?"

I sighed. Siguro ay nagising siya mula sa mahimbing na tulog at napansing wala ako roon. "I'm sorry about that, baby. Uuwi rin naman ako. May kailangan lang ayusin si Mo..." I trailed off when I saw Dion's reflection from the glass window. Tanging liwanag lang ng lampshade mayroon sa silid pero kitang-kita ko ang bulto ng kanyang imahe.

Mabilis ko siyang hinarap habang mabagal siyang lumalapit sa akin. Kagaya ko ay wala ring saplot.

"Like what, Mommy? Why didn't you tell me? Sabi ni Tito Ninong, you're with a friend? Is it important ba, Mommy?"

"Uh..." halos hindi na ako makapagsalita nang tuluyang makalapit si Dion at isang pulgada na lang ang layo sa akin. I even covered the phone with my other hand in fear that he would hear Dalia.

Nang umatras naman ako ay lumapit siya lalo. Mabilis niya naisara ang kurtina sa likuran ko bago ako napasandal sa bintana. Then he put his hand on the window over my head. Nagtaas siya ng kilay at animo ay nanunubok nang magtaas ng isang kilay.

I lifted my hand to him to give me a minute but he ignored it. Nang lumapat ang palad ko sa kanyang dibdib ay lalo ulit siyang lumapit kaya umahon nang umahon ang kaba at takot ko dahil sa tensyon.

"Mommy? Hello, Mommy. Is that the friend who gave you flowers? Ano po ginagawa n'yo?"

"Uh..." I chewed on my lower lip.

"Kailan ka ba po uuwi?"

Nanliit lang ang mga mata ni Dion sa akin.

"T-Tomorrow. Uuwi rin ako bukas—"

"Will you take me to school?"

"Oo naman. Of course, baby. I never missed—" I gasped as Dion held my waist and pulled me closer to his chest. Mabilis kong tinakpan ang cellphone, though I wasn't sure if doing that would save me from this, I did anyway. "Dion," I hissed. "Just give me a second."