Reckless Revenge (Completed)

Chapter 35

Dare

Tara and her husband helped me bring Dion to the hospital. Katulong namin ang mga hotel staff na nataranta at naguluhan nang malamang si Dion ang kailangan dalhin sa ospital. Kung wala ang mag-asawa, kagaya nila, tiyak ay hindi ko rin alam ang gagawin.

Dion just obviously lost blood but my fear was overwhelming. Ni hindi ko maramdaman ang paminsan-minsang paghaplos ni Tara sa braso ko para subukan akong pakalmahin. Ayaw pa sana nilang umalis habang hindi pa nagkakamalay si Dion pero napilitan sila nang makatanggap ng tawag. Hinahanap yata sila ng anak nila at sinabing nasa labas lang ang mga tauhan ni Dion para kung kailangan ko ng tulong.

In the emergency room, the doctors and nurse helped clean and dressed Dion's wound. Nasa ganoong kalagayan siya nang unti-unting magmulat ng mga mata, wala pang ilang minuto nang umalis sina Tara. Gusto ko nga sanang habulin at sabihin na nagising na si Dion pero hindi ko kaagad nagawa.

Confusion clouded his expression and he frowned when he found me standing on the corner and watching them. Nanghihina ang mga braso niya nang subukang ilayo sa kanya ang kamay ang doktor. The nurse held him to keep him in place but it annoyed him. Hindi naging malinaw ang salitang lumabas sa bibig niya pero nababakasan ng iritasyon at pagkadisgusto sa sitwasyon.

The nurse stepped on the side to allow me to approach him. Hinawakan ko ang kamay niya at agad naman siyang tumigil sa pagpalag. Nagkatinginan kami ng doktor pero wala siyang ibang sinabi at sinubukan ulit na gamutin ang mga sugat niya. Katulong ang isa pang nurse ay pinapalitan na rin nila ang mga naunang gauze sa sugat na dulot ni Kuya. Unti-unti nilang itinaas ang kama niya para mapaupo siya.

I watched as Dion looked around him with a frown, marahil ay nagtataka kung paano siya napunta roon.

Then I felt my phone vibrating on my band. Kinuha ko iyon gamit ang isang kamay. It was my brother, and I answered it immediately.

"Where are you?" bungad niya. He sounded impatient. Not mad as I had expected. "Someone told me to stay in this hotel with Dannie. Pamilya siguro ni Dion pero hindi ako sigurado. Nasa lobby pa rin kami ng hotel at may ibinigay na card para sa kwarto. Pinigilan nila kami kaninang makalabas pero hindi naman pinipilit na umakyat na sa kwarto. Nasa'n ka ba?"

Nagkatinginan kami ni Dion. Kung kanina ay lito, ngayon ay tiyak na naalala na kung ano ang mga nangyari bago siya nawalan ng malay.

I chewed on my lower lip when he grabbed my hand and squeezed it gently. "I-I'm at a hospital, Kuya. I—"

"What? What happened? Are you okay?"

"Yeah. Hindi naman ako. Si Dion kase, hinimatay siya kanina."

Sandali siyang natahimik. Malalalim na hininga niya lang ang naririnig ko. "Is he okay?"

I nodded. "Okay naman. Gising na siya at ginagamot ang mga sugat."

"Hindi ka ba pwedeng bumalik na rito sa hotel, Trish? Hindi naman na mahigpit sa amin ang security. Pwede na siguro kaming lumabas ni Dannie. There's no choice staying here whether Dion or his family wanted it or not. Tiyak namang hindi pababayaan diyan si Dion. Umuwi na muna tayo sa bahay, Trish."

"Bakit hindi sa hotel kung saan tayo nag-stay, Kuya?"

"Ganoon din naman. We're supposed to check out tonight kaya sa bahay na rin tayo dumiretsong umuwi. Maiwan na muna sa Airbnb ang mga staff at bukas na sila bumiyahe. Kaya ano? Ano'ng oras ka makakabalik dito para sumabay ka na sa amin ni Dannie?"

Dion's eyes narrowed at me.

What about Ynnah? "Pero wala pa siyang kasama rito, Kuya. Kaaalis lang ng pinsan niya at—"