" ဗျူဟာပိုင် အဲ့ကောင် ငါ့မျက်နှာကို
ထိုးသွားတဲ့ ဒဏ်ရာတွေ ဒီမှာတွေ့လား
အခုထိတောင် အရောင်မကျသေးဘူး"
"မင်းကိုယ့်ဘာသာ ညံ့လို့ဖြစ်ရတာ
လေ ကြည့်ရှောင်မှပေါ့ "
" ငါ့တစ်သက်နဲ့တစ်ကိုယ်
ဒီလောက်လေးကိုင်လိုက်မိရုံနဲ့ စုတ်
ပြတ်သတ်အောင် အထိုးခံရတာ တခါမှ
မဖြစ်ဖူးဘူး။ငါ့ဖုန်းကိုလည်းရိုက်ခွဲသွားတယ်။ငါကနေစင်ဟန်ကို တက်လုပ်ခဲ့တာလည်းမဟုတ်ဘူး။ငါ့ကို အကျပ်ကိုင်
ခြိမ်းခြောက်ပြီး ကျောင်းထွက်ခိုင်းတာ
ဒီကျောင်းကိုတက်ဖို့ ငါဘယ်လောက်
ထိ ရင်းထားရတယ်ထင်လဲ။ငါ့မှာ
တစ်ခြားကျောင်းဆက်တက်ဖို့ ငွေကြေး
မရှိဘူး။ဗျူဟာပိုင်ဆိုတဲ့ကောင်ကိုတစ်
ခုခု ပြန်လုပ်ရမှ ငါ့တစ်ဘဝလုံးစာ ကျေနပ်နိုင်မယ်"
ထွန်းမြတ်က သူ့ရှေ့မှာ ဒေါသတကြီးကြိမ်းဝါးနေသည်။ ဒီလိုကောင်မျိုးနဲ့
စိတ်ထဲက ရင်းနှီးခဲ့တာမဟုတ်ပေမဲ့
တခန်းထဲဆိုတော့လူချင်းဘော်ဒါတွေ
ဖြစ်ခဲ့တဲ့အခြေအနေ။
သူသိချင်တာကိုရဖို့ ဆက်နားထောင်
နေရသည်။
"မင်းအခြေအနေနဲ့ ဗျူဟာပိုင်ကိုဘာပြန်လုပ်နိုင်မယ်ထင်လို့လဲ။အေး မင်းလုပ်
ပြီးရင်လည်း မင်းဘဝပျက်ပြီသာမှတ်
လိုက်တော့"
"မိဘက ချမ်းသာတယ်ဆိုပြီး ထင်ရာ
ဆိုင်း အောက်ခြေလွတ်နေတဲ့ကောင်။ငါ
အဲ့ကောင်ကို စတွေ့ထဲက ကြည့်မရ
တာ မင်းနဲ့တစ်ခြားစီပဲဆန်းဆက်"
"ဒါသူ့အပိုင်းပါ ထားတော့။ ဗျူဟာပိုင်
က နေစင်ဟန်အရှေ့ထပ်မပေါ်လာနဲ့
လို့ မင်းကိုသေချာပြောသွားတာလား"
"ဟုတ်တယ် အဲ့ကောင် လက်ရဲဇက်ရဲနဲ့ တစ်အားကြောက်စရာကောင်းတယ် ငါ့
ကိုအကြပ်ကိုင် ခြိမ်းခြောက်သွားတာ
မသိရင် နေစင်ဟန်အရှေ့ထပ်ပေါ်လာ
ရင် အစဖျောက်ပစ်တော့မဲ့အတိုင်း
ပဲ။သူတို့ကဘာတွေလဲ အဲ့တုန်းက မင်းသူငယ်ချင်းဘုန်းပြည့်လဲပါတယ်
နေစင်ဟန်က သူတို့နဲ့သူငယ်ချင်းတွေလား "
" အဲ့လိုပဲပြောရမှာပေါ့။မင်းတစ်ခြားကျောင်းမှာဆက်တက်မဲ့စရိတ်ကို ငါထုတ်ပေးမယ် ထွန်းမြတ်"
YOU ARE READING
The First He Glared
Teen Fictionမင်းကိုပြောပြချင်တဲ့အကြောင်းအရာတွေအတွက်အခွင့်ရှိနိုင်ပါ့မလား....
