ကွန်ဒိုတံခါးပွင့်လာခြင်းပင်မြင်လိုက်
ရတာက ရှင်းသန့်ရဲ့ကြည်လင်နေသည့်မျက်နှာ။သူ့ပုံစံလေးအတိုင်းပဲရှင်းသန့်က အေးဆေးစွာပြုံးပြ၍ပင်။
"ဝင်လာခဲ့လေ နေစင်"
"မတွေ့ရတာတောင်ကြာပြီ
ကျန်းမာရေးကောင်းရဲ့လားရှင်းသန့်"
"ဟိုတလောကတော့ဖျားသေးတယ်။
မင်းရော အဆင်ပြေလား"
"အင်း ငါအဆင်ပြေတယ်"
"ထိုင်နေအုံး။ဘုန်းက အခန်းထဲမှာ။ဘာသောက်မလဲ ငါသွားယူလိုက်အုံးမယ်"
"ရှိတာပဲယူခဲ့နော် ရှင်းသန့်"
အဝတ်အဖြူထည်တစ်စ ငြင်သာစွာ
အနားကထွက်သွားသလို ရှင်းသန့်က
ပြုံးလျက်မီးဖိုချောင်ထဲကိုဝင်သွား
သည်။
ဧည့်ခန်းထဲကို သူဟိုကြည့်ဒီကြည့်လုပ်
လိုက်ပေမဲ့ ဘုန်းပြည့်ကွန်ဒိုကပရိ
ဘောဂတချို့ကလွဲ ဘာမှတော့
မပြောင်းလဲ။ရှင်းသန့်နဲ့ဘုန်းပြည့်
အတူတူနေနေသည်မှာ လည်း သူတို့
ပထမနှစ်ထဲကပင်။မထင်ထားရလောက်အောင်ပဲ ကောင်မလေးရည်းစားများ
တဲ့အပျော်ကြိုက်တဲ့ ဘုန်းပြည့်က
ရှင်းသန့်နဲ့မှ ငြိမ်သက်နေကာ မြဲနေ၏။
အခန်းထဲကနေ အကျီလက်ရှည် လက်
အနားကိုခေါက်ရင်း ထွက်လာတဲ့
ဘုန်းပြည့်က ထိုင်နေတဲ့ သူ့ကိုတွေ့သွားတော့ ရောက်လာပြီလားဆိုသည့်
အကြည့်တစ်ချက်နှင့်သာ။
" မင်းဘယ်သွားမလို့လဲ ဘုန်းပြည့်"
"သွားစရာရှိလို့ ခဏပဲ ပြန်လာခဲ့မယ်။
မင်းနေအုံးမယ်မလား နေ့လည်မှပြန် ။
ရှင်းသန့်နဲ့ခဏစောင့်နေလိုက် တခုခုမှာ
စားထား"
"ဘယ်သွားမလို့လဲ"
"အန်တီနီလာဆီ"
ဖိနပ်စီးနေရင်း ဘုန်းပြည့် သူ့ကိုတစ်
ချက်ပြန်လှည့်ကြည့်သည်။
"အန်တီနီလာ ဟိုတစ်လောကနေမကောင်းဘူးကြားတယ်။ဆေးရုံသွားပြလိုက်ရတယ်တဲ့။အဲ့တာငါအန်တီ့ဆီခဏသွားမလို့။
မင်းကငါ့ကိုလာမယ်ဆိုတာ ဒီမနက်မှ
ဖုန်းဆက်တာကို ။ငါအန်တီ့ကိုဒီနေ့
လာမယ်လို့ပြောထားပြီးသား အဲ့တာ
ကြောင့်"
YOU ARE READING
The First He Glared
Teen Fictionမင်းကိုပြောပြချင်တဲ့အကြောင်းအရာတွေအတွက်အခွင့်ရှိနိုင်ပါ့မလား....
