"အဲရစ် ခင်ဗျားမိတ်ဆွေအိမ်ကျွန်တော်
သွားနေလို့အဆင်ပြေရဲ့လား။သူက
အခု အဲ့ဒီအိမ်ကိုလာဖို့ရှိလား"
ကားမောင်းနေတဲ့အဲရစ်က သူ့ကို တစ်
ချက်ကြည့်လာသည်။ပြီးတာနဲ့ ချောင်းအသာဟန့်ကာ။
"ပြေတာပေါ့ ဘာလို့မပြေရမှာလဲ။သူ
အခုအဲ့အိမ်မှာမရှိဘူး။ ဘယ်တော့လာ
ဖြစ်မလဲဆိုတာ ငါလည်းသေချာမသိ
ဘူး ။သူကအဲ့အိမ်ကို အလုပ်ရှိတဲ့အခါတစ်ခါတစ်လေ လာလည်မှနေတာ။သူ
နေလည်းခဏပဲ။အိမ်ကအကျယ်ကြီး
ဘယ်သူမှမရှိဘူး။မင်းဘာမှအားနာ
စရာမလိုဘူး ကြားလား"
"သူကအော်လန်ဒိုကိုတခါတလေပဲ
လာတယ်ဆိုတော့ ဘယ်မြို့မှာနေလို့လဲ
။ဝေးလား"
"ရာသီဥတုကသာယာတယ်နော် ဝိုး"
ကားထဲက သီချင်းသံကိုပိုကျယ်လိုက်
ပြီး သံစဥ်နဲ့အညီ အဲရစ် ကားစတီယာ
ရင်ကို လက်တစ်ခေါက်ခေါက်လုပ်
နေသည်။ဒီတစ်ခါလည်း သူမေးလိုက်
တာကို မကြားလိုက်ဟန်။
"သူကအသက်ဘယ်လောက်ရှိပြီလဲ။
ခင်ဗျားနဲ့ရွယ်တူလား!"
သူ့အသံသည် သီချင်းသံကိုဖုံးလွှမ်းကာ အနည်းငယ်ကျယ်သွားသည်။အဲရစ်
သူ့ကိုပြန်ကြည့်လာပြီး သီချင်းသံကို
လျော့လိုက်သည်မလို့ အားနာသလို
တောင်ဖြစ်သွားရသည်။သူ့ကိုကူညီ
နေတဲ့ သူကို အမေးအမြန်းထူနေမိ
သည်မလား။အဲရစ် ကြိုက်မကြိုက်
ကရှိသေးသည်လေ။
"ငါနဲ့ရွယ်တူတော့မဟုတ်ဘူး။သူ့
အသက်ကိုငါလည်းသေချာမသိဘူး"
အဲရစ်က ပုံမှန်အတိုင်းပင်အေးဆေးစွာ
ပြန်ဖြေသည်။
"ခင်ဗျား ထက်အသက်ကြီးတာလား"
အဲရစ်ပုခုံးတစ်ချက်တွန့်ပြသည်။
သေချာမသိသည့်သဘော။
"ခင်ဗျား မိတ်ဆွေနာမည်ကဘယ်လို
ခေါ်လဲ အဲရစ်"
"ဟမ် အာ!"
မီးပွိုင့်စိမ်းသွားသည့်
လမ်းဆုံမှာကွေ့ဝင်ရင်း
ကားစတီယာရင်ကို ထပ်ခါ လက်
ခေါက်ကာ တခဏကြာသည်အထိ
အသံတိတ်နေလျက်။
YOU ARE READING
The First He Glared
Teen Fictionမင်းကိုပြောပြချင်တဲ့အကြောင်းအရာတွေအတွက်အခွင့်ရှိနိုင်ပါ့မလား....
