ဆေးရုံအခန်းထဲတွင် အပ်ကျသံမျှမကြားရအောင် တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်လျက် မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်နေသောလူသုံးယောက်ထံတွင် စကားသံတို့ ဗလာနတ္တိ။
"သား အခုဘာ ဘာ ပြောလိုက်တာလဲ"
သတိပြန်ဝင်လာသော ဒေါ်ခိုင်နီလာရဲ့ စကားသံ။
ပြောင်းလဲခြင်းမရှိတဲ့သား ဖြစ်သူရဲ့
မျက်နှာကိုငေးရင်း ဒေါ်ခိုင်နီလာရင်ထဲ ကမ္ဘာပျက်သလိုပင် ခံစားနေရသည်
။ဦးထင်ပိုင်မှာမူ မျက်နှာမှာသွေး
မရှိတော့အောင် ဖြစ်နေလျက်
ဘာတစ်ခွန်းမှမထွက်လာနိုင်သေး။
"အမေ နားကြားမှားသွားတယ်
ထင်တယ်။သားနေ့လယ်ထဲက
ထိုင်နေတာကြာလှပြီ။အနားယူ
ရတော့မယ်လေ လှဲလိုက်ရအောင်"
"အမေ ကြားတာမမှားဘူး။ ကျွန်တော်
ပြောတာကို သေချာနားထောင်
ပေး။ကျွန်တော်က ယောကျာ်းလေး
တယောက်ကို သဘောကျတဲ့ဂေးပဲ
အဖေနဲ့အမေ"
"သား!!"
"ဗျူဟာပိုင်"
ဦးထင်ပိုင် ချက်ချင်းထရပ်လိုက်သည်။
"မဟုတ်ဘူး ဒါတော့မဟုတ်သေး
လေ။အဖေ့သား.....အဖေ့သားက ဘာကောင်လဲဆိုတာမွေးလာထဲကအဖေ
သိပြီးသား။အဖေတို့ကို သေသေချာချာလေးပြောပြ။အခုပြောနေတာသားကိုယ်သားသေချာလား။ဘယ်အချိန်ထဲက"
" ရှင့်ပါးစပ်ကိုပိတ်ထား!"
ကုတင်ပေါ်မှာ ထိုင်နေတဲ့ သားဖြစ်သူ
အနားကပ်ပြောနေတဲ့ ဦးထင်ပိုင်ကို
ဒေါ်ခိုင်နီလာ အသံကျယ်နှင့် အော်လိုက်သည်။
"ရှင်ခဏထွက်သွား ဒီအခန်းထဲက
နေထွက်သွားပေး ကိုထင်ပိုင်"
မျက်လုံးတွေနီရဲနေသည့်ဒေါ်ခိုင်နီလာ
ကို ဦးထင်ပိုင် မျက်နှာမပြရဲသလို ခြောက်ခြားနေလျက် ခေါင်းငုံ့နေသည့်သားဖြစ်သူကိုတစ်ချက်ကြည့်ကာ အခန်းထဲကနေထွက်သွားသည်။
သားအမိနှစ်ယောက်တည်းကျန်ခဲ့တဲ့
ဆေးရုံအခန်းသည် တခဏကြာသည်
အထိ ထပ်မံ၍တိတ်ဆိတ်သွားသည်။
YOU ARE READING
The First He Glared
Teen Fictionမင်းကိုပြောပြချင်တဲ့အကြောင်းအရာတွေအတွက်အခွင့်ရှိနိုင်ပါ့မလား....
