Hold Me Tight /Taekook

2 {Aşığım, mutluyum, vazgeçmicem}

"Gidemezsin Taehyung. Çocuk bütün okulla sevgili oldu. Her gün ayrı biriyle takılıyor, herkesi elden geçirdi bir sen kaldın. Tanrı aşkına üstelik erkeklerle bile takıldığını söylüyorlar. Taehyung senin onunla ne işin olur?"

"Sen şimdi böyle söyleyince bende bir garip oldum Jimin."

Junkook'un okulun erkekleriyle de takıldığı söyleniyordu. Hatta Taehyung geçmiş yıllarda onu bir kez arka bahçede sarı saçlı ufak tefek bir çocuğu öperken bile görmüştü. Ancak bundan kimseye bahsetmemişti. Karışmaya hakkım yok diye düşünüyordu.

"Salaksın sen. Nasıl hemen inanabiliyorsun anlamıyorum. Bırak atsın kendini nereden atıyorsa. Hasta ruhlu."

Jimin'in söyledikleriyle eli ayağına dolaştı Taehyung'un. Jungkook'un takılma teklifini kabul ederken okulda onun hakkında dedikodu çıkacağı olasılığı aklına bile gelmemişti.

"Buraya geliyor Jimin. Ne yapacağım? Gelemem diyemem. Sen de gel."

"Ben hayatta gelmem."

Jimin ve Taehyung okulun bahçesinde fısırdaşırken Jungkook'un merdivenlerden koşarak indiğini gördüler. Taehyung birlikte yemek yeme işini nasıl kabul ettiğini anlamıyordu. Yanında Jimin olsaydı kesinlikle buna engel olurdu. Jungkook yanlarına ulaştığında ofladı Taehyung.

"Hadi gidelim."

"Jungkook benim bir işim çıktı." Taehyung sık sık yalan söyleyen biri değildi. Bu yüzdendi tecrübesizliği ve yalanının havada kalışı. Jungkook kurnazdı buna tabi ki inanmamıştı.

"Bu cüce mi vazgeçirdi seni?"

"Bana sataşma" Jimin Jungkook'la tekrar tartışmak istemiyordu. Eve geç kalmamalıydı.

Jungkook bakışlarını Jimin'in üzerinden çekip Taehyung'a çevirdi.

"Ne işi bu Taehyung?"

"İş işte. Birden çıktı. Eve gitmem gerek benim." Taehyung konuşurken normalde olduğunun aksine hızlı ve telaşlıydı.

"Bak sen" Jungkook ona zerre inanmadığını belli eden bakışlarını gözlerine sabitledi.

Taehyung ise oradan hemen uzaklaşmak istedi. Arkadaşının kolundan tutup yürümeye yeltendi.

"Bu kadar korkak bir herif olduğunu bilmiyordum Taehyung. Cehennemin dibine git." Esmer çocuk Jungkook'un bir bıçak kadar keskin ve sert sesini duyduğunda çoktan ona arkasını dönmüştü.

Korkak değildi. Korkak olmak ona lüks bir duyguymuş gibi geliyordu. 17 yaşındaydı ve bir kez bile korkma şansı olmamıştı. Hiçbir şeyden. Bir köpekten, bir sesten, yalnız kalmaktan ya da karanlıktan... Kim Taehyung yanda öylece duran ellerini yumruk yaptı. Jungkook'un suratına bir tane patlatmak istiyordu. Sen ne biliyorsun da bana korkak diyebiliyorsun diye bağırmak istiyordu. Ancak sadece adımlarını durdurabildi. Gözlerini sımsıkı kapatıp nefes aldı.

"Jimin sen git." Arkadaşı onun bu haline şaşırdı.

"Ne demek git?" Taehyung yerde olan bakışlarını onun gözlerine çıkardı.

"Git işte. Ben Jungkook'la gideceğim."

"Saçmalama. Sana bir laf söyledi diye sazan gibi atlayamazsın."

"Git dedim Jimin. Baş edemeceğimi sanıyor. Ona göstereceğim Kim Taehyung korkak mıymış?"

Jimin Taehyung'un inadını bildiğinden daha fazla uzatmadı. Her halükarda yanında olacaktı zaten. O beklemeden ilerlemeye devam ettiği sırada Taehyung yüzünü döndü Jungkook'a.