Hold Me Tight /Taekook

10 {Gelmicen gibi ama gelirsen de bulamazsın bıraktığın gibi}

"Ben bu fikri kabul eden aklımı sikeyim!"

"Bağırmasana Taehyung kulağımı siktin asıl."

"Jeongguk konuşma ya konuşma!"

Taehyung hep birlikte korku trenine binme fikrini çıkıntılık yapmamak için kabul etmişti ancak o böyle şeylerden gerçekten çok korkardı. Yoongi ve Jimin yanlarındaki kızlarla iki kişilik tren vagonlarına bindiklerinde kendisi de Jeongguk'la binmek zorunda kalmıştı. Ve şu anda kafasını Jeongguk'un montunun içine sokmuş bağırıp duruyordu.

"Neden bitmiyor bu hala Jeongguk?"

"Daha yeni başladı da ondan."

"Ayaklarıma bir şey değiyor senin de değiyor mu?"

"Onlar hava bir şeyin değdiği yok."

"Değiyor diyorum yalan mı söylüyorum." Derken kafasını Jeongguk'un göğsünden kaldırıp yüzüne bakmıştı. Tıpkı bir koala gibi yapışmıştı oğlana. Utanmasa ayaklarını da yerden toplayacak kucağına çıkacaktı. Hoş Jeongguk da itiraz etmezdi şu anki hallerinden bile oldukça memnundu. Gülümseyip duruyordu.

"Yalan söylüyorsun demedim ama sana öyle geliyor. Zaten amacı korkutmak, bir şey değiyormuş gibi hissettirmek Taehyung."

"Sen her boku çok biliyorsun!"

Taehyung bağırdığı sırada tavandan burnunun ucuna düşen örümcek yüzünden tüm treni inletecek bir çığlık atmış tekrar Jeongguk'a yapışmıştı.

"Bana böyle kötü sözler söylersen izin vermem kafanı devekuşu gibi saklamana."

Jeongguk aklınıza gelebilecek her durumda, her anda hinlik düşünebilirdi. Kafası sürekli kendi çıkarlarına çalışırdı. Ve tam şu anda da öyle oldu. Kendisine yapışan Taehyung'u omuzlarından tuttu ve geriye doğru ittirdi.

"Jeongguk ne yapıyorsun ya?"

"Küfrettin oğlum sarılamazsın."

Taehyung bulunduğu yerden ayrılmak zorunda kaldığı için elleriyle gözlerini kapattı hemen.

"Lan sen insanlık nedir bilmez misin? Korkuyoruz dedik."

"Umrumda değil. Bana küfretmeyecektin."

"Sana inanamıyorum!"

Taehyung bir süre yüzünü kapattığı elleriyle idare etmeye çalıştı ancak gerçekten had safhaya ulaşan korkusu yüzünden ağlamak üzereydi.

"Özür dilerim ya sarılayım tekrar."

Jeongguk sinsi sinsi sırıttı. Taehyung gözleri kapalı olduğu için onu görememişti. Eğer görebilseydi özrünü anında geri alırdı.

"Öyle kuru özre kanmam ben."

Trenin diğer vagonlarından çığlık sesleri gelirken Taehyung'un tek dileği lanet olası oyuncağın artık durmasıydı.

"Ne istiyorsun be, ne istiyorsun söyle!"

"Çıkınca söyleyeceğim. Sen şimdiden kabul et."

"Kabul ya kabul. Söz veriyorum ne istersen yapacağı- Jeongguk!!!"

Taehyung solundan birden önlerine fırlayan zombi görünümlü kuru kafa yüzünden çığlığı basmıştı. Bu trenden çıktığında sesinin kısılacağını düşündü. Jeongguksa Taehyung'u yeniden kolları arasına aldığında keyfine diyecek yoktu. Bu an için 3 ay manifest yapsam yine de gerçekleşmezdi diye düşündü. Eve gittiklerinde Yoongi'ye teşekkür edecekti.

Tren nihayet durduğunda Taehyung tabiri caizse kendini vagondan aşağıya attı. Oyuncağın bulunduğu alandan koşarak çıktı ve soluklandı. Diğerleri de yanına geldiklerinde onun bu haliyle dalga geçtiler.