Hold Me Tight /Taekook

14 {Seni bilmek beynimde bi' kurşun}

Jeongguk hiç ayrılmak istemediği dudaklardan ayrıldığında kuşkuyla Taehyung'un yüzüne baktı. Nefes aldığından bile şüphe duyulan esmer oğlan kocaman olmuş gözleriyle Jeongguk'a bakıyordu. Jeongguk konuşma ihtiyacı hissetti.

"Taehyung iyi misin?"

"Ben-"

"Bir şey söylemek zorunda değilsin tamam mı? Bak ben gitarımı getirmiştim. Çalayım mı, ister misin?"

"Jeongguk ben-"

Jeongguk Taehyung'un konuşmasına izin vermeden oturduğu yerden kalkıp gitarını aldı ve tekrar aynı yere oturdu. Gerginliğinden ne yapacağını bilemiyordu.

"Ne çalayım istersin?"

"Jeongguk, ben eve gitmek istiyorum."

Jeongguk'un hiçbir şey yaşanmamış gibi davranması pek işe yaramamıştı. Taehyung gerçekten de eve gitmek istiyordu. Yoksa Jeongguk'un önünde hüngür hüngür ağlayacaktı. Bağırıp çağıracak 'Senin bana bunları hissettirmeye ne hakkın var?' diye kızacaktı.

"Taehyung, gitmesen?"

Jeongguk'un ise mutluluğu kısa sürmüştü. Başlarda mutluluktan midesine ağrılar girmiş sonrasında Taehyung'un kaçıp gitme ihtimaliyle kafası karman çorman olmuştu.

"Yaşanmamış gibi yapalım."

Jeongguk yaşadığı endişe yüzünden ağzından ne çıktığını bilmezken Taehyung'un duyduklarıyla eve gitme isteği yerini Jeongguk'a tokat atma isteğine bırakmıştı.

"Ne diyorsun lan sen?"

"Taehyung, özür dilemek istemiyorum. Ama yaşanmamış gibi yapabiliriz. Yemin ederim konusunu bile açmam." Jeongguk aceleyle konuşuyordu ve her cümlesinde Taehyung daha da öfkeleniyordu. Ve en sonunda sinirlerine hakim olamadı.

"Dalga mı geçiyorsun oğlum sen benimle?" iki eliyle birden Jeongguk'u göğsünden ittirdi.

"Önce utanmadan öpüyorsun. Sonra yaşanmamış gibi yapalım diyorsun? Neyim ben? Öyle kafana göre hareket edebileceğin biri miyim? Öldürürüm Jeongguk seni."

"Hayır, ben öyle demek istemedim."

"Ne demek istediğin umrumda değil!"

Taehyung oturduğu yerden hızla kalktı. Montunu koyduğu yerden alıp üzerine geçirirken adımları da hızlıydı. Jeongguk öfkeyle hareket eden esmerin kolundan yakaladı.

"Taehyung, konuşalım bi gitme."

"Çek ellerini üzerimden!"

"Konuşalım öyle gidersin."

"Ne konuşacağım ulan ben seninle? Ağzını burnunu kıracağım şimdi. Bırak kolumu."

"Tamam olur, vur bana."

"Jeongguk sabrımı zorluyorsun. Düşsene yakamdan. Düş be. Bırak peşimi. Aptal aptal şeylerin içine çekme artık beni."

Jeongguk hem hislerinin küçümsenmesine hem de Taehyung'un böyle düşünmesine ağlamak istedi. Sahiden oturup çocuk gibi ağlamak geldi içinden. Her şey birden o kadar yanlış ilerlemişti ki Jeongguk ne olduğunu anlayamamıştı bile.

O sırada beklenmedik bir şey oldu. Taehyung öfkesiyle saklamaya çalıştığı gözyaşlarına beklenmedik bir şekilde hakim olamadı.

"Jeongguk ne istiyorsun benden? Yapamıyorum görmüyor musun? Anlamıyor musun?"

Jeongguk ise oğlanın söylediklerini duymazdan geldi.

"Niye ağlıyorsun?"

"Sen niye beni öpüyorsun? Erkek adamsın nasıl beni öpersin?"