SPARE ME, BILLIONAIRE (COMPLETED)

Chapter 20 ✅

NOTES: To forgive means to stop feeling anger towards a person or blaming them for something wrong they did. Many people think of forgiving as a reconstruction of a relationship with the person who did you wrong, but its understanding the situation and moving past it.

Chapter 20

DAMINA LOVILY POV:

" B-bakit ngayon mo lang sinabi saakin na may anak tayo?" namumula nitong tanong saakin matapos nitong patulungin ang anak namin.

" Dahil natatakot ako na baka saktan mo ako pati ang bata. Hindi mo ako masisisi Noeljan nagsimula tayo dahil sa pagiging obsessed mo saakin" nagsimulang magpatakan ang mga luha sa mata ko.

" Oo nga naman ganyan ang pagkakilala mo saakin . Pero sana naman hindi mo ipagkait na makilala ako ng anak natin..." umiiyak nitong sagot saakin, " Aalis na mona ako para makapagpahinga babalik ulit ako bukas sana pagdating ko dito ay makita kopa kayong dalawa .." mahinang saad nito sabay pinunasan ang mga luha niya.

Tumingin lang ako sa kanya dahil feeling ko ang sama-sama ko dahil hindi ko man lang nasabi sa kanya ang tungkol sa anak namin.

Alam kong nasaktan ko din siya pero masisisi niya ba ako ?

Pagkatapos nang sandaling iyon ay nagpaalam na siyang uuwi mona at babalik nalang nang maaga kinabukasan.

Kinabukasan ay masayang masaya ang anak niya dahil sa wakas ay na dito na daw ang papa niya.

Ngumiti naman ako sa anak ako at hinaplos ko na lamang ang mahaba nitong buhok.

Hindi naman binigo ni Noeljan ang anak nito dahil maaga itong pumunta para dalawin ang bata.

" Ah baby Lovilyn anak pasensiya kana kong ngayon lang si papa ah ..." malambing nitong saad sa anak na nakatingin sa kanya.

" Okay lang po iyon papa ang mahalaga nandito kana . Complete family na po tayo nila mama" masayang sagot ng bata sa ama nito.

Napangiti naman ako at iniwan mona ang dalawa sa may sala. Naabutan ko naman si nanay sa kusina at mabilis akong yumakap dito.

" Shh para sa baby Lovilyn anak . Hindi ako hahadlang sa ano mang desisyon mo basta masaya kayong dalawa. Okay na saakin iyon " payo saakin ni nanay sabay halik sa noo ko.

Halos isang buwan ganon ang routine namin. Maagang pupunta si Noeljan para magbonding silang dalawa.

" Damina Lovily. Thank you kase binigyan mo ako ng isa pang lakas ko ang anak natin si baby Lovilyn" naluluhang saad nito sabay halik sa noo ko.

Mahimbing na ang tulog ng anak namin dahil sa pagod kakalaro nilang mag-ama.

" Thank you din at gumagawa ka ng paraan para bumawi sa lahat Noeljan " masaya kong saad dito at pununasan ang luha na pumatak sa pisnge niya.

" Patawarin mo ako sa lahat ng kasalanan ko lalo na saiyo Damina Lovily. Mahal na mahal kita , kayo nang anak natin" paghingi niya ng paumanhin saakin.

Ngumiti na lamang ako bilang sagot sa kanya at magkayakap na matulog sa tabi ng anak namin.

💕💕💕

Bandang hapon nang makita ko sa labas nang bahay si nanay may kausap na isang lalaki kaya hindi ko na lamang tinawag baka makaistorbo pa ako mukhang importante ang pinag-uusapan nila.

Parang ito iyong lalaking naghahanap kay nanay ah.

Nakakailing hakbang pa lamang ako ng tinawag ako nito.

" A--anak ko " mabilis siyang lumapit saakin at hinawakan ang mukha ko .

Para aking nanigas ng bangitin niya ang salitang iyon kaya mabilis kong tinangkal ang kamay niyang nakakawak saakin.

Nagtatanong ako tumingin kay nanay na ngayon ay tahimik na umiiyak.

" Pasensiya na po Sir pero hindi ko po kayo kilala . Excuse me papasok na ako sa loob" nagmamadali kong saad dito at iniwan na sila sa labas.

Halos araw-araw na nasa bahay ang lalaking sinasabing ama ko. Hindi ko ito pinapansin dahil galit ako sa ginawa niya saamin ni nanay.

Madami akong mga tanong pero takot pa akong malaman ang sagot kaya hinayaan ko lang siyang magpakita at makilala ng apo niya.

" Anak pakinggan mo naman ang paliwanag ng tatay mo " biglang linapit si nanay saakin at bumulong sa tenga ko.

" Hindi ko pa po kaya nanay , pasensiya na po" mahinang sagot ko sa kanya at lumabas na ng bahay.

Hindi ko namalayan na sumunod pala saakin si tatay at tinawag ako.

" Anak alam kong hindi kapa handa pero sana bigyan mo ako ng isang pagkakataon na magpaliwanag sayo" mahinang pakiusap nito kaya humarap ako dito.

" Okay po bibigyan kita ng limang munuto para magpaliwanag" maikling sagot ko masaya naman itong tumango.

" Hindi ko kaya iniwan ng nanay mo, naaksidente ako ng araw na magtatanan na sana kami . Tatlong taon akong nasa hospital dahil na comatose ako. Nang magising ako ay hindi padin ako makaalis ng hospital dahil subrang mahina pa ang katawan ko.." dahan dahan itong lumapit saakin para punasan ang mga luha na nagsisimulang pumatak sa mata ko.

" Shh nang makalipas ang dalawang buwan ay bumalik ulit ang lakas ko . Pumunta ako sa bahay ng nanay mo para magpaliwanag sa kanya pero hindi kona kayo nakita pa . Simula noon hindi ako napagod na ipahanap kayo sa mga tauhan ko" pagpapatuloy niyang paliwag habang umiiyak.

" P-papa huhu " malakas na iyak ko at niyakap siya ng mahigpit.

" Tahan na anak ko . Mahal na mahal ko kaya ng nanay mo kaya sana wag ka ng magalit sa papa hmm" malambing nitong pakiusap sakin.

Tumango na lamang ako sa kanya at niyakap siya ng mahigpit.

Nang sumapit ang tanghali ay masaya naming pinagsaluhan ang inihandang pagkain ni papa.

Dumating din si Noeljan, pinakilala ko siya ng maayos kila tatay at nanay.

Masayang lumapit naman ang anak naming si baby Lovilyn sa lolo nito.

Itutuloy....

IMPORTANT NOTES OF AUTHOR

Forgiving is not only healthy but it makes us happier, and it takes a weight off our shoulders we hadn't noticed was there. Forgiving people does .

You should always remember forgiving does not mean forgetting, it means letting go of the hurt. A wound is never going to heal if you keep touching it, this means to let go of what has been bothering you and instead of holding a grudge, take that time and spend it on treating yourself, you deserve that peace. This is just one of the many examples of how not forgiving can hurt you a lot more than you think.

Forgiveness will set you free.

- Cjoy_Wp