The champion

Chapter 11

Τίτλος επεισοδίου : The call
Vanessa's POV

Το αυτοκίνητο της Νικολέττα σταματάει ακριβώς μπροστά από την είσοδο της πολυκατοικίας μου. Ρίχνοντας μια μάτια στο ρολοι, αντιλαμβάνομαι πως ο αδερφός μου θα έχει επιστρέψει από το σχολειο του. Γυρίζω προς την Νικολέττα και την παίρνω μια απαλή αγκαλιά. Εκείνη μου χαρίζει ένα παρηγορητικό χαμόγελο. "Νομίζω πως σιγά σιγά σε πειθώ να προχωρήσεις για το δίπλωμα;" Μου βγάζει παιχνιδιάρικα την γλώσσα. Κουνάω το κεφάλι μου και ξαπλώνω στο κάθισμα. "Ναι." Λέω με μια ανάσα πριν την χαιρετήσω και βγω από το αυτοκινητό της. Χαιρετάω καθώς εκείνη χανεται στους δρόμους και βγαζω το κλειδί μου για να επιστρέψω στο διαμέρισμα μου. Τι μέρα και αυτή. Σίγουρα μου έκανε καλο που είδα μια φίλη μου , αλλά παράλληλα με προβλημάτισε κιόλας. Δεν ξέρω αν μπορώ να διώξω όλες αυτές τις απαίσιες αναμνήσεις που τώρα έχουν κάνει ένα κύκλο στο μυαλό μου και εναλλάσσονται η μια με την άλλη όποτε και όταν εκείνες θέλουν.

Φτάνω σχεδόν μηχανικά έξω από την πόρτα του διαμερίσματος μου, χωρίς να θυμάμαι εάν χρησιμοποίησα σκάλες η ανελκυστήρα. Ξεκλειδωνω και η τσάντα του αδερφού μου από το σχολειο είναι πεσμένη στο πάτωμα. Προχωράω μέσα και διακρίνω την πόρτα του δωματίου του κλειστη, αντιλαμβανόμενη πως μάλλον έχει πέσει για ύπνο. Κοιτάζω στο ψυγείο, μια χαρούμενη φατσούλα και ένα κίτρινο σημείωμα από τον μπαμπά μας ενημερώνει πως δεν πρόλαβε μα μαγειρέψει και να παραγγείλουμε κάτι. Εφόσον δεν εχω καμία όρεξη για φαγητό αυτή την στιγμή, τα πόδια μου σέρνονται ως τον καναπέ και ξαπλώνω γοργά επάνω του. Αφήνω έναν βαθύ αναστεναγμό και γυρίζω προς την τηλεόραση. Πατάω το κουμπί του τηλεκοντρόλ μπροστά μου για να χαζέψω κάποια σειρά στο Netflix. Φυσικά καταλήγω με τα φιλαράκια και ανοίγω το κινητό μου ακούγοντας τους ήχους από αυτή την τρελή παρέα των πέντε.

Ένας άγνωστος αριθμός εμφανίζεται μπροστά στην οθόνη μου και το τηλέφωνο ξεκινάει να τρέμει. Τι στο καλο;

"Παρακαλώ;" Λέω γρήγορα και τότε η ανάσα μου κόβεται.