Ya Soyut Şeyler Yaşasaydı

Sessizlik

sessizlik, uzunca ve derin bir sessizlik. Kimdi bu sessizlik araya giren boşlukları dolduran. ya da neydi ki bu sessizlik kendinde herkesi susturma gücüne sahip olan.

Susturmak bir hak mıydı? Kimi susturmaya hakkı vardı? Haklıyı, haksızı, mazlumu, güçlüyü, hakimi, kahini bile susturabilir miydi ?

Gürültü çıkageldi. Sessizliğin baş düşmanı, sessizlik sinirlendi Gürültü gülümsedi. İnsanların arasındaki korkutucu sessizliği sona erdirdi gürültü. Tabak çatal sesleri, sohbetler,sesli kahkahalar. Sessizlik sinirlendi tabaklara dokunarak sessizleştirdi. Gücünün özelliğiyle rahatlayıp gülümsedi bunu çok seviyordu. Gürültüye karşı kibirle bakarak yanından geçti.

Hiç sevmezdi ikizini ama muhtaçlardı birbirlerine. Sessizlik dışarı çıktı. Kapıdan çıktığı an cırcır böcekleri susuverdi. Kapkaranlık gecenin ortasında parlayan yıldızlarla yalnız başına kaldı. Hiç bir şey yapmadı sadece durdu sessizliği dinledi.

Sesler arttı. Cırcır böcekleri, ay kişnemeleri, insanlar, adım sesleri. Kardeşi gelmişti.
Gürültü dizleri çıtlayarak yanına oturdu. Sadece oturdular kardeşine ayak uyduraak sessizliği sürdürdü. Sessizlik konuştu bu sefer en kısık haliyle.
Seni özledim

Unutma ki her özlem bir sevgi veya nefretin doğması değildir.
İkisi birlikte ya da ikisi olmadan da özlenir.
...