"Yürü." dedi, içimdeki ses. Yürüyeyim ama nereye? Sessizlik bir cevap geldi içimden, "Kalbini dinle." Kalbini dinle dinlede ne demekti bu şimdi? "Sadece kan pompalar kalp." Dedim Kendi kendime. O sırada hissettim bir çok şeyi; hem takıldığını hemde kalbimdeki sıcaklığı bunlar sadece bir kaçı.
Kalbim söyledi, bana yolu sçsenin ben olduğunu. Kader yolun bu. Oldukça yokuşlu. Fazla soru sorma, sende biliyorsun ne olduğunu. Deyiverdi.
Yokuşlu yollar, soru sormamak ve sadece güvenmek. Ne demek ki güvenmek sadece beyaz bi boşluktayım kendimi alamadığım. güvenilecek hiçbir şey yok zırvalıyorum. Dedim kendi kendime ki çok kötü oldum yaralanmak gibiydi. Nefes alamadım. Yorucu bi histi ve oldukçada can acıtıcı.
Korkutucu, bilmediğin bir şeye güvenirmisin? yoksa ondan kaçmayı mı seçersin? Ben güvenmeyi seçtim. İlk defa bu benim için, yeni ve korkutucu. Güvenmek ne demek dedim kendi kendime kendine mi güvenirsin yoksa kalbine mi ?
Yorgun hissediyorum. tanımadığım anlamlandırmadığım bir yorgunluk beni boşlaştırıyor.
Bu yorgunluk sanki beni bitiriyor.
Şu an ne zırvaladığımı bilmiyorum. Kalbim yürümemi söyledi yürüyorum. Hiç de yürümüyormuşum gibi hissetmiyorum sanki yerimde sayıyorum.
Gerçekten beyazdan başka bişey göremiyorum. beyazın bağımlısı oldum.
Bir ayağım boşluğa takılıyor, düşüyorum. Suyun sesi sarmalıyor her yerimi. Şelale gibi. Ben düşüyorum ve bu çok özgürleştirici. Farketmediğim bir çığlık çıkıyor içimden, duyulsa korktuğum sanılır ama hayır huzurluyum. karalığa göülmeye
Huzurum sona eriyor, suya çakılıyorum. su okadar soğukki diriltiyor, insanı tazeliyor.
Hiç bir şey yapmıyorum su beni kovarcasına itiyor.
Kendiliğinden renkler görüyorum. Normalde normal hissettiren şeyler ama ben çoktan alışmışım beyaza, çok karanlık hissettiriyor.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ya Soyut Şeyler Yaşasaydı
Short Storyİçimden geldiği gibi her konuda yazıyorum. Okumak size kalmış.
