Will You Still Be Mine? (Editing)

EPILOUGE

Paris' PoV

"ATEEE!?!" Isang magandang dilag ang nakita ko.. Matangkad. Maganda. Sexy. Mahaba ang buhok.. Pero bakit.. ate?

"ATE PARIS! IKAW NGA! AKO TO! SI PRISCILLA!" Niyakap niya ako ... Napailing naman ako. Anong meron?!? Sino tong nurse?! Sino.. Sino si priscilla? Si paris?

"JANE. KUYA SALAMAT. MARAMING SALAMAT. 5 TAON RIN KAMING NAGHANAP... - Ate. 4th year college na si kuya. At ako? 2nd year college na! Di ka ba proud?" lumapit na naman siya sakin sabay yakap.

"Sino ba kayo?" --

~

Ilang Araw akong dumaan sa therapy kasama nung lalaking si Perie. May naaalala na ako. Ang sarili ko. Ang pamilya ko.. Pero di ko parin maalala ang nangyari..

--

Perie's PoV

Limang taon akong naghanap sakanya.. at ngayong nasa harap ko na siya. Di ko na siya pakakawalan.

"Sino ba kayo?" Inosenteng tanong niya.. napanganga ako. Wala pala siyang maalala... natungo nalang ako.. Impossible na..

"Nurse. Samahan mo ako oh." Napatingin ako sakanya. ako ba ang kausap niya?

"Ikaw nga. Gusto ko magtherapy. Ayoko madisappoint taong kakilala Ako e." Bulong niya sa akin.. Napangiti ako. Lumabas agad ako para kausapin yung doktor ... Nagka pag asa na rin ako..

Ilang Araw. Linggo. Buwan ang lumipas. Di niya parin ako makilala.. pero naaalala na niya ang nangyari... Kinuha daw siya ni Brooke at naiwan siya sa damuhan dahil tumakbo nalang agad si brooke..Si Wallace nakulong dahil siya ang nakita ng mga pulis kasama ako na nakatali... Nakuha si paris ng isang matandang lalake at pinatira sa bahay ng pamilya niya. pinagtrabaho siya ng tatlong taon ng buong pamilya noong namatay yung matandang lalaki.... hanggang sa mapagod siya at nahimatay. Itinapon ang katawan niya sa ilog. Pero nakita rin ito nila Marcus at Jane. Nalaman ko lang last year na may sakit siya sa puso..

Ngayon ang Araw ng kaarawan ko. At 23 na ako. Wala akong balak na magpabirthday.. nakaupo ako sa damuhan noong biglang..

*patrick calling*

"KUYA. SI ATE-" napatayo agad ako sa inuupuan ko..

"Ano?!?"

"Si. Ate. Sorry." Naend agad ang call kaya dumiretso ako sa bahay nila...

Papasok palang sana ako nung may biglang humawak sa kamay ko..

"Perie Zero Jacobs. Bakit mo ako iiwan sa kotse mo?" Napatayo ang balahibo ko.. Paanong..

"Humarap kana. Ako to .. hahaha." Hinarap ko siya. At isang malaking ngiti ang suot suot niya.

Hanggang sa di ko na kinaya at hinalikan ko na ang labi niya..

"I love you Paris."

"I love you too Zero. Happy birthday" sabay yakap niya sa akin... Namiss ko to. Namiss ko siya.

"If ever na TUMANDA ako Paris.. Will you still be MINE?" Tinanggal niya ang pagkakayakap niya sa akin sabay lagay ng dalawang kamay niya sa mga pisngi ko ..

"ALWAYS. I WILL ALWAYS BE YOURS. MR.PERIE JACOBS."