Najprawdopodobniej 1 ff fantasy o Janku.
❗UWAGA: w książce występują wulgaryzmy (dużo), alkohol, sceny przemocy, może dość konkretnie crigować❗
"-Hmmm, może od początku? - zaproponowałem lekko sarkastycznie.
-TYLKO ŻE TAM CIĘŻKO ZNALEŹĆ WOGLE POCZ...
Powoli kończyłyśmy już wyścielać ściany, wszystkim tym, czym była potrzeba. Wszystko wygląda bardzo estetycznie i solidnie jak na nasze zerowe umiejętności. Dodatkowo, pracę umilała nam lecąca gdzieś muzyka. Było to takie fajne głębokie basy na początku i końcu, a cały środek był po prostu wybitny. Jestem słowem "slay".
-Dobra dziewczynki, wygląda na to że koniec, a zostało nam jeszcze sporo funduszy, także meblujemy im za fryte?- zapytał furas.
-Dobra, to jest plan- odpowiedziałam.
-Aby nie zapomnieli o nas- dodałam.
-Raczej prędko o nas nie zapomną, bo znając życie będziemy im jeszcze dupy ratować przed tymi innymi sektami- oznajmiła Maria z nutką żartu w głosie.
Po jej słowach, wszystkie zaczęłyśmy się cicho śmiać pod nosami. Nie wiem w sumie dlaczego, jak nie był to temat do żartów, ale to w tym momencie był szczegół.
-Jak wam idzie? - zapytała kobieta, wychylając się zza drzwi wyjściowych na 1 piętrze.
W końcu do schronu można było wejść z 2 pięter.
-W zasadzie skończone, ale będzie jeszcze taki mały gratis od nas, za tą cudowną muzykę-
-Nie musicie, naprawdę-
-ALE MY CHCEMY- uparłyśmy się wszystkie cztery.
-No dobra, dobra. Ale jak wy zrobiłyście to że nic nie słychać? - mówiła kobieta, powoli wchodząc do środka.
-To nasz tajemnica- powiedziała Zuza.
Gdy kobieta zeszła już na sam dół, zaczęła się rozglądać. W jej oczach widać było niedowierzanie.
-Nie powiem, wygląda to solidnie- skomentowała.
-Bo takie jest- rzuciła entuzjastycznie Zuza i pierdolnęła kulą ognia piekielnego w jedną z ścian. Ścianie, nic się nie stało.
Władała mocą płomienia, więc no, wesoło. Gdy z dłoni Erena wydostał się ogień, Ania była wręcz przerażona.
-EREN, CO TY ODPIERDALASZ- wydarła się na nią Maria.
-No co? -
-BRO, ANIA NIE WIE O NAS WSZYSTKIEGI I JAK POTEM MAMY IM DUPY RATOWAĆ-
-Downy, ona jest obok nas... - zaznaczyłam, patrząc na nie pustym wzrokiem.
-O cholera... FURAS RATUJ- dalej mówiło głośniej bezpańskie dziecko.
-Furas? - zapytałam podchodząc do niej. Siedział w rogu pomieszczenia z słuchawkami w uszach i patrzyła coś na laptopie.
Gdy podeszłam bliżej, zauważyłam że przegląda meble.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
