GÖKBEN

5.Bölüm:"Çaresizlik"

Selamm, bugün 5. bölüm ile karşınızdayım. Bir süredir bölüm yayınlamıyorum, günlük yaşantımdan dolayı vaktim pek olmuyor lakin bundan sonra düzenli olarak atmaya çalışacağım. Gökben 4.000 okumaya ulaşacak çok yakında, okuyan ve destek olan herkese çok teşekkür ederim. Umarım böyle devam eder. Yorum ve vote için de aynı performansı bekliyorum. Çok teşekkür ederim tekrardan. İyi ki varsınız♡

🕯🕯🕯

Öncelikle bunu okursanız sevinirim. Yeni bölümü vote ve yorum sınırı dolunca paylaşacağım.

45 vote
60 yorum

Okumaya başladığınız saati buraya alalım.
Yorum yaparsanız sevinirim.

instagram hesabı: gokbenofficial

🕯🕯🕯

_______

5.BÖLÜM:"ÇARESİZLİK"

Deri eldivenlerini gördüğümde yaşadığım farkındalıkla kolumu elinin hapsinden kurtardım. Kolumu çekmem ile sağ tarafına dönerek varlığımı kontrol etti, en azından bakışlarından bunu anlayabilmiştim.
O kadar farklı bir enerjisi vardı ki, yanına geldiğim andan itibaren dünyadan soyutlanmış gibi hissediyordum. Arkasında kalmamın anlamsız olduğunu düşünerek yan tarafa adımladım, doğrusu beni arkasına almasının sebebini merak etmiştim. Yönümü biraz önce olduğum yere çevirdim. Tavandan yere kadar uzanan bir cam vardı, dışarıdan binayı gözlemlediğimde bu kısmı görmediğime emindim. Cama yaklaşarak etrafı inceledim, bir caddeye bakan camın yüzeyinden yağmur damlaları süzülüyordu. Hoşuma giden bu görüntü karşısında dudaklarım benden bağımsız şekilde harekete geçti, ufak bir tebessümle şekillendi. Camda gördüğüm yansıma ile tebessümüm yerini bir hiçliğe bıraktı.
Arkamı döndüm, tekrardan göz göze geldiğim bedenle gerildiğimi hissediyordum.
Hem bu kadar tanıdık, hem de bu kadar yabancı olması beni ürkütüyordu.
Soracağım soruyu dile getirmek için dudaklarımı araladığımda konuşmaya başladı.

"Kim olduğumu öğrenmek istiyorsan ilerideki masalardan birine geçebilirsin. Birazdan geleceğim."

Konuşmasını bitirmesinin ardından cevabımı beklemeden arkasını dönüp uzaklaştı. Geleceğim dediğine göre gelir diye düşünerek herhangi bir masaya geçtim.
Etrafı incelerken zihnimin benden bağımsız bir şekilde onu aradığı aşikardı.
Bir süre bakındıktan sonra oyalanmak için elimdeki kitabı tekrardan incelemeye koyuldum. Benim için tekrar okumak kesinlikle zaman kaybı değildi, aksine kitapları birden fazla kez okumaktan hoşlanırdım. Özenle geçtiğim sayfalarda saklı şifrelerin şimdi daha net farkına varıyordum ve bu tarif edilemez bir histi. Aslında hayat da böyle karşı konulamaz şifrelerden ve önümüze çıkan ama bir türlü göremediğimiz kurgulardan oluşuyordu. Kimimiz bunu fark ediyor, kimimiz ise yokluğun hiçliğine karışıyordu.

Kitabın gizemli sayfalarında kaybolurken karşımdaki sandalyenin çekilmesiyle bakışlarımı kitaptan ayırarak onu izlemeye koyuldum. Üstüne giymiş olduğu siyah kaban kendisi için dikilmiş gibiydi, saçları ilk gördüğüm gün olduğu gibi özenle dağıtılmış görünüyordu. Gözlerinin rengini tam olarak söyleyebilmem mümkün değildi. Konuşmayacağına emin olduktan sonra elimdeki kitabı kapatarak masanın üzerine bıraktım. Masanın altına gizlediğim ellerimle uğraşmaya başladım. Stres altında kaldığım her an bu şekilde sakinleşmeye çalışırdım. Daha fazla bunalmamak adına söze giriş yaptım.

''Kimsiniz?''

Oldukça basit bir soruydu, zaman geçirmeden cevaplamasıyla bakışlarımı yüzüne çıkardım.