MERYEM "Tamamlandı"

15. Bölüm

Korkuyla baktığım Ceren hafifçe tebessüm etti derin bir nefes alarak.

"Kan işe yaramış, abimin kan değerlerinde farkedilir derecede gelişme varmış. " Bunun gerçekliğine mi inanmıyordu yoksa sevinmekten mi korkuyordu bilmiyorum ama çaresizliği ayandı. Birkaç kere yutkundu, ne yapacağını bilemez bir şekilde bakındı.

"Ceren, söylediğin şeyin farkındasın değil mi? Abin yaşayacak! " o söylediğine onu inandırmak istiyordum.

"Meryem abim yaşayacak! Abim yaşayacak değil mi? " Sıkıca sarıldım ona.

"Evet abin yaşayacak, artık iyi olacak! " Küçük bir çocuk gibi hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı. Aylardır ilk defa abisiyle ilgili iyi bir şey duymuştu ve aylardır dua ile beklediği şey gerçek olunca inanamamıştı.

Dakikalarca omuzumda ağladı. Onu nasıl teskin edebilirdim bilmiyorum. Ömür'ün üzerine eğilip onu uzun uzun öptü.

"Sen küçücük varlığınla babana yeni bir ömür mü verdin Sarı Papatya. " Sevgiyle baktığı yeğeninin pırıl pırıl parlayan saçlarını hafif hafif okşadı. Dönüp minnetle bana bakarken sıkıca boynuma sarıldı. " Meryem ben sana nasıl teşekkür edeceğimi bilmiyorum, sana ne yaparsam yapayım hakkını ödeyemem. Bir vefa borcu hatrına göze aldıklarına, abim için yaptıkarına, ona iki çocuk dünyaya getirmene, ona yenide  bir hayat vermene, bana yeniden ailemi, abimi vermene diyecek bir kelime, edecek bir teşekkür bulamıyorum. Gerekten ben senin için ne yapabilirim bilmiyorum. " O kadar samimi ve içtendi ki kelimeleri gözlerimin dolmasına engel olamamıştım.

"Sen hep gülümseyip, mutlu olursan benim için en büyük teşekkürdür. İnsan kardeşinin mutluluğundan daha büyük ne isteyebilir ki. "

" Sen iyi ki varsın Meryem! "

"Sende canım, iyi ki sende varsın. " İkimiz bir kere daha birbirinize sarılırken odanın kapısını annem açtı.

"Niye ağlıyorsunuz siz? " Endişeli bakışları ikimizin arasında gidip gelirken Ceren gülümseyip onada sarıldı.

"Abim iyileşiyor Züleyha Teyze, abim iyileşiyor! Sarı papatya babasına yeni bir hayat verdi. "

"Şükür Ya Rabbi! " Annem sevinçle Ceren'in saçlarını okşarken gözlerimi aynı beşikte uyuyan bebeklerime çevirdim. Dualarım karşılık bulmuştu, çocuklarım yetim büyümeyecekti. Gözlerimi hafif yumarak derince aldığım nefesle bir kere daha tüm benliğimle şükrettim.

"Ben hastaneye gidiyim. " İlk defa yüzü gülerek söylüyordu bunu.

"Bana haber ver, " 

"Tamam. " Ceren hızlı ve mutlu adımlarla çocuk gibi koşturarak giderken annem bana gülümseyip omuzumu sıvazladı.

"Sarı Papatya uyanmadan sende biraz uyu, az sonra yine ortalığı yıkmaya başlar. "

"Tamam anneciğim. " Annem odadan çıkarken girdiğim yatağımda derince bir nefes alarak gözlerimi kapattım.

...

"Abla bu çok tatlı ya! " Fatıma geldiğinden beri her fırsatta Yavuz'u kucağından indirmeden seviyordu. Küçük oğlum teyzesini sevmiş olacak ki durmadan ona gülümsüyordu. "Ben sana kurban olurum! O güzel gözlerini yerim, o güzel ellerini yerim! Yakışıklım benim! Teyzesinin aslanı! " Fatıma öpmelere doyamadığı Yavuz'u, Ömür'ün uyanıp ağlamaya başlamasıyla bana verip bu kez onu aldı kucağına. Babasına yeni bir hayat olduğunu öğrendiğimizden beri güzel kızıma bir sakinlik gelmişti. Artık o kadar çok ağlamıyor aksine sürekli uyuyordu.