Şu an hastanede, acildeydik. Jimin nerdeyse beş saattir uyuyordu. Serum takılı elini tutuyor bir yandan da elini öpüyordum. Eli az da olsa sıcaktı. Gördüğüm haline baka baya düzelmişti.
Lavaboda burnu kan içinde ve yerde baygınca yatıyordu gördüğümde. Nasıl bir hızla buraya geldiğimi ben bile bilmiyordum. Ben de ağlamaktan beter hale gelmiştim. Hala gözümden yaşlar akıyordu. Onu hatırlamamak için uğraşırken nerdeyse kaybediyordum. Kafamı yere vurmak istiyordum.
Beş on dakika sonra Jimin gözlerini açmıştı. Gülümseyerek baktım yüzüne. İlk nerde olduğunu idrak edememişti. Elindeki seruma bakınca ofladı.
" Hastanede miyim yine ya? Offf of!"
" Hastanede olsan da benim yanımdasın Jimin."
Sesimi duyar duymaz yanına döndü. Beni gördüğünde tekrara gözleri dolmuştu. Elini yüzüme çıkarıp okşadı. Saçlarıma dokundu.
Gerçek olduğuma inanamıyordu muhtemelen.
Tekrar eli yanağıma gelince avuç içini uzunca öptüm. Yanağımdaki elini enseme koyup beni kendine çekti ve ağlayarak boynuma sarıldı. Adımı sayıkladı ağlaması durana kadar. Sakinleşmesi için belini okşasam da nafileydi.
Birden kapı açılıp öksürük sesi gelince Jimin'den ayrıldım. Doktordu gelen. Tahlillere göre Jimin'in bir hafta kadar hastanede kalması gerektiğini söyledi. Jimin'in 'her zamanki gibi' dediğini duyunca içimde bilmediğim bir duygu oluştu.
Bana demişti.
Hastanede sürekli durduğunu.
Doktor bile Jimin'i artık tanıyordu. Hemşireler gelip biten serumu yenisiyle değiştirdi. Jimin bana bakmayıp pencereden şehri izliyordu.
" Aç mısın Jimin? Bir şeyler alayım mı?"
Kafasını olumlu anlamda sallayınca elini öpüp çıktım odasından. Kafeteryaya gidip ne varsa alıp geldim. Kapıyı açıp girecekken Jimin'in konuşmalarını duydum.
" Annem beni artık oğlu olarak saymaz Jimsoon. Jungkook'a aşık olduğumu söylediğimde benim ağlamamı umursamadan gitti. Sizi de götürdü. "
"..."
"Evet. Şu an hastanedeyim. "
"..."
"Bir hafta dediler. Galiba artık hep hastanede yaşayacağım. "
"..."
" Yanımda Jungkook var."
"..."
"Taehyung da annem gibi yaptı. Ama gitti o işte. "
"..."
"Tamam."
"..."
"Görüşürüz. Sen de dikkat et kendine. "
Anlamadım.?
Jimin bana aşık mı olmuştu.?
Ve bana aşık olduğunu annesine söylediği için mi bu hale gelmişti.?
Bir anne nasıl böyle bir şey yapardı.?
Nefesimi verip içeri girdim. Jimin gülümsemeye çalışarak baktı. Elimdekileri kenara koyup yatağına oturdum ve onu kendime çektim. Sıkıca sarıldım. Bir yandan da konuşmaya başladım.
" Özür dilerim.. Çok özür dilerim.. Sana yaşattığım her şey için özür dilerim.."
" Ne diyorsun Jungkook? Bir şey yapmadın ki."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EN BÜYÜK SUÇUM / JİKOOK
Fanfiction" Baksana bize. Çok yakışmıyor muyuz?" " Bir suçlu ve bir polis. Yakışmamız imkansız. " " İmkansız diye bir şey yok Komiserim. " " Konu sen ve bensek her şey imkansız Jeon Jungkook."
