Idol ⨈ Choi San

Bölüm 22: Seninleyim

San'ın yanıma gelmesi üzerinden uzun zaman geçmişti geçmişti. Bu süre zarfında onunla sadece 2 defa buluşabilmiştim. Onun dışında Ateez'in programı dolu olduğu için sadece 1 defa hafta sonu evimize gelmişti ve başka konuşabildiğimiz zaman olmamıştı

Mart'ın sonunda Kep1er ile birlikte Queendom2'ya katılacaktık ve San'ın Nisan'da konser turu başlayacaktı. Mayıs'ın ortasında konserlerinin ilk turu bitecek olsa da Queendom biz elenmediğimiz sürece Haziran'da bitmiş olacaktı ve grupla birlikte yapacağımız provaların yoğunluğu sebebiyle San ile birbirimize çok fazla vakit ayıramayacaktık ve birbirimizi yüz yüze görme fırsatımız az olacaktı. Queendom'un çekimleri başlamadan önce solo proje bahanesi ile 2 şirketten de izin almıştım. Bu izin konusunda ilk başta Hybe bana inanmasa da işin içerisine Teredor'da girmişti ve şirketi ikna etmem daha kolaylaşmıştı. WakeOne'a gelince ise Hybe izin verdiği için Mnet ile olan sözleşmemden dolayı otomatik olarak izin vermek zorunda kalmıştı.

Teredor'un ve Wooyoung'un yardımıyla birlikte çok güzel bir program hazırlamıştım ve en ince detayına kadar her şeyi plalamıştım. Bu hafta güzel olmalıydı. Güzel olmak zorundaydı.

Düşüncelerimle birlikte yolu izlerken yanımdaki koltuğun kapısı açıldığında gülümseyerek o tarafa baktım.

"Merhaba nasıl gidiyor?" San elindeki sırt çantasıyla birlikte koltuğa oturdu ve kapıyı kapatarak bana döndü.

"İyi gidiyor ve seninle birlikte bir kaçamak yapacağım için biraz heyecanlıyım sadece." San kucağındaki çantaya sarılarak çenesini çantaya yasladı ve camdan dışarıya baktı.

"Lütfen bir an önce buradan uzaklaşalım her an menajerim kapıdan çıkabilir ve verilen izinden vazgeçtiklerini söyleyebilir." Gülerek kafamı iki yana salladım ve arabayı çalıştırıp San'ın yurdundan uzaklaşmaya başladım.

"Çanta ile rahat olacak mısın? Arka koltuğa bırakabilirsin istersen."

"Böyle iyi hem yol kısa sürer diye tahmin ediyorum o yüzden gerek yok." Kafamı tamam anlamında salladım.

"Nereye gideceğimizi söylemedin." gözlerimi yoldan ayırmadan San'ı cevapladım.

"Birkaç dakika sonra öğrenirsin. Aç mısın istersen gitmeden önce yemek yiyebiliriz diyeceğim ama o zaman gideceğimiz yere yetişebilir miyiz bilmiyorum."

"Beni ülke dışına çıkartamayacağına göre bu kadar zamanın kısıtlı olduğu nereye gidiyoruz merak ediyorum." San'ın kurduğu cümleyle gülmemek için dudaklarımı birbirine bastırdım.

"Haklı sayılabilirsin."

"Sayılabilir mi? Aera araba ile yurt dışına mı kaçıracaksın beni?" San'ın ne kadar şaşırdığını sesinden anlayabiliyordum. Kırmızı ışıkta durduğumda San'a döndüm.

"Bunu istemez miydin yoksa?" Sırtını daha çok koltuğa yasladı.

"Ben halimden memnunum istediğin yere götürebilirsin beni." Yolculuğumuz havadan sudan konuşmalarımız ile devam ederken San yerinde kıpırdandı ve sırtını dikleştirerek oturdu.

"Havaalanı mı?" Incheon Havalimanı'na yaklaştığımızda San şaşkınca sorusunu sordu.

"Buraya birlikte gelmeyeli uzun zaman olmuştu değil mi?" San abimin doğum gününden bahsettiğimi anladığında güldü. Otoparka girip aracı boş bir yere park ettim ve vitesi çekip arabayı kapattım. Anahtarı çıkartıp elimde tutarken San'a doğru döndüm.

"Şimdi sizi gerçekten çok özel ve güzel bir yere götüreceğim San Bey ama ilk önce beklememiz gereken birisi var." San kemerini çıkartıp bana döndü.