minik kırmızı'm | yarı texting

on

medya Doğa'nın elbisesi

kırık pena - mutluluklar

-

Aynada son kez kendime bakıp gülümsedim. Güzel kızdım evelallah. Keko. Kes. Partiye nasıl gideceğimizi düşünürken kaşlarımı çattım. Motora binemezdim. Binebilirdim ama sıkıntı olabilirdi. Taksiye karar verip aradım.

Taksiden indiğimizde geri dönmek istediğimi söylemek için ağzımı açacaktım ki kıvırcığın sert bakışlarıyla ilerlemek zorunda kaldım. Bugün sad post erken geldi dostlar. Zile basıp beklediğimizde içeride müzik sesinin olmayını garipsedim. Kimse gelmemiş miydi? Kapı Bora'nın arkadaşı Cem tarafından açılınca arkasındaki kalabalığa baktım. En son biz mi gelmiştik? Benim çelişki.

Arka bahçedeki puflara oturup alkolsüz kokteylimi bardaktan taşırmadan döndürmeye çalışıyordum. Çok sıkılmıştım ve daha diğer 4lü gelmemişti. Bugün bilinmeyen hiç yazmamıştı. Hep sana yazacak hali yok ya. Of bi sus. Unutmuş muydu beni? Telefonumu elime alıp bilinmeyene yazmaya karar verdim.

Doğa: Ayran içtik ayrı mı düştük gülüm?

Doğa: Niye yazmıyorsun?

Doğa: Yazacak başka birini buldun dimi?

Doğa: Doğruyu söyle bana! (20.04)

Doğa: Aldatmam dedin aldattın. (22.09)

Saatler geçmişti oturduğumuz yere bir sürü insan gelmişti. Güzel muhabbetler de dönmüştü. Dörtlü gelince onlarla da baya konuşmuştuk. Son zamanlarda çok fazla bir araya gelmemizi garipsiyordum ama kıvırcığın bu kadar sevmesi onların kötü biri olmadıklarını garantiliyordu yani sanırım.

Oflayıp etrafıma bakındım. Diğer partilere nazaran müziğin sesi kısıktı ve rahatsız etmiyordu. Yine de içip eğlenen insan çoktu tabii. Bora elindeki telefondan birisine hızlıca bir şeyler yazıp telefonu kapattı ve masanın üzerine bıraktı. O sırada telefonuma gelen bildirimle kaşlarım çatıldı. Böyle bir şeyin olama imkanı sıfırdı. Telefonuma başka birinden mesaj gelmiştir diye düşünüp hemen telefonumu açtım. Mesaj bilinmeyendendi.

-

kısa oldu ama diğer bölüm daha uzun olacak (umarım) ve yavsak borayla ugrasmak istemiyorum ama dümdüz bi kitap da olmasın uani 👩‍🚒👩‍🚒👩‍🚒👩‍🚒👩‍🚒