ÖLÜ RUHLAR DÖNGÜSÜ (+18)

2.BÖLÜM

ÖLÜ RUHLAR DÖNGÜSÜ

2.BÖLÜM

💎

"Karina North"

Üstümde yağan yağmura çevirdim bakışlarımı. Yağmur beni ıslatmıyordu fakat etrafım yağmur sularıyla kaplanmıştı. Üzerime ise yağmur damlasından bir tanesi bile gelmemişti, kupkuruydu. Bakışlarımı bu sefer ayaklarıma çevirdim. Çıplak ayaklarım asfalt yol üzerinde duruyor, ayaklarımın üzeriyse çamur ve yağmur damlaları yüzünden kirlenmişti. Çıplak olmasına rağmen tabanlarım acımıyordu.

Bulunduğum yeri hızlıca incelemeye başladım. Büyük bir ormanın içinde, etrafı sık ağaçlarla çevirili, ortasından da upuzun nereye gittiği belli olmayan bir yol vardı ve yolun üzerinde kırmızı bir elbiseyle duruyordum. Ağaçların arasından garip sesler geliyordu. Bunların kuş olduğuna emindim fakat onlardan herhangi bir iz yoktu. Ağaçların dalları esen rüzgar tarafından sallanıyor, rahatsız edici hışırtı sesler çıkarıyordu.

Olduğum yerin biraz uzağında küçük bir çocuğun ağlama sesini işittim. Oraya gitmek için bir adım atmıştı ki ağlama sesi, kulaklarımı yırtmaya yetecek kadar tiz bir ses dönüştü. Kulaklarımı bu sesten korumak için hızla kapattım ama ses git gide yaklaşıyordu. Ağaç dalları daha çok sallanıyor, esen rüzgar saçlarımı arka tarafıma doğru götürüyordu. Artık ağlama sesi gitmiş, yerine ise acı çığlıklar atan bir kadının sesine dönüşmüştü. Gözlerimi kapattım. Kendimi engelleyemediğim bu çığlığa, benimde sesim karışmıştı. Artık bende yüksek sesle çığlık atıyordum.

"Anne!" Kendi sesimin uykumdan bölünmesine sebep olmuştu. O kadar yüksek sesle bağırmıştım ki boğazımın acıyordu. Yorganı çenemin altına kadar çektiğim için bedenim ter içinde kalmıştı. Açtığım gözlerimi birkaç kez kırpıştırdığım da yanaklarıma değen ıslaklığı hissettim. Sayıklarken ağlamıştım. Kolumu yorganın altından çıkarıp elim ile yanaklarımı sildim. Hep aynı rüyayı görüyordum ve aynı ter kan içinde kalarak kalkıyordum yataktan. Özellikle on sekiz yaşımdan sonra bu durumlar belirmişti.

Üzerimden yorganı kaldırıp attım. Ayaklarımı yataktan sarkıtarak biraz öyle bekledim oturduğum yerde. Resmen pijamalarım üzerime yapışmıştı. Royan bugün okula, babam da işe gittiği için pijamalarımın içinden çıkarak, sadece siyah iç çamaşırlarımla kaldım. Kafamı sağ tarfa yatırarak, sağ elimi enseme yerleştirip okşamya başladım. Rüyamda beni kesin dövüyorlardı. Her yerim ağrıyarak uyanıyordum.

Bu düşüncelerimden sıyrılarak, odanın kapısını açıp kendimi koridora attım. Bir an önce duş alıp iş görüşmesine gitmem gerekiyordu. Ama bugün başımdan kalkan ağrı uyumam için beni resmen zorluyordu.

Hala iç çamaşırlarımla banyonun ortasında dikilirken, aynadan kendi yüzümü incelmeye başladım. Siyah uzun saçlara, sağ tutamında uzanan grilik vardı. Yeşil gözlerimi daha güzel gösteriyordu bu durum. Kendimi beğeniyordum hatta güzeldim de. Çok büyük olmasa da dolgun göğüslere, beyaz vücuda ve uzun bir boya sahiptim. Kendimi seviyordum, arkadaşlarımda beni güzel buluyordu. Tek sorunum olması gereken yerlerde, öz güvenimi sağlayamıyordum. Bu da benim eksik yönüm diyebilirdim.

Aynadan kendi yansımamı izlerken, banyo kapısını tıklatılmasıyla oraya döndüm. Annemden başka kimsenin olmadığını bildiğim için rahatladım. "Karina?" Kapının arkasından hemen annemin sesi duyuldu. "Efendim anneciğim?"

"İyi misin tatlım? Yine sayıkladığını duydum." Sanırım geceleri yüksek sesle konuşuyordum, ev halkıda bu durumdan haberdardı. Her sabah, ne kadar çok bağırarak konuştuğumu bile söylüyorlardı. Bazen uykudan uyanamayınca annem odaya gelip uyandırırdı. Ne zaman kendi sesime uyansam en son hatırladığım ve son söylediğim kelime anne oluyordu.