KARDEŞLERİM -VURGUN- (ARA VERİLDİ)

4. Kıyamam Sana Biliyorsun

Oy ve yorum desteğiniz benim için çok değerli lütfen eksik etmeyin. Özellikle satır arası yorumlarınız benim için çok önemli. Sahneyle ilgili tepkilerinizi okumak ve sizinle aynı tepkileri paylaşmak o kadar kıymetli ki <3

Lidya ve Süsöm etiketlerinde birinci sıradayızzz🎉🎉 Hepinize çok çok teşekkür ederimm🥺🤍

Ayrıca bu bölümü her daim yanımda olan, yorumlarıyla beni mutlu eden ve benim ricamı dikkate alıp satır arası yorumlarını şenlendiren pile16 ya ithaf ediyorum. İyi ki varsın🥹❤‍🩹

Bölüm Şarkısı: 

Melis Danişmend - Her Şey Normal

Keyifli okumalar...

------------------

Sinirle dört dönüyordu evde Yaman. Süreyya ise oturmuş elleri başında işlerin nasıl bu hale geldiğini sorguluyordu. Böyle olmaması gerekiyordu, Yaman bunu hiçbir zaman öğrenmemeliydi.

Sinirle soludu Yaman. "Nasıl yaparsın bunu Süreyya, kızımı benden nasıl saklarsın yıllarca? Nasıl yapabilirsin bunu?"

Gözleri dolu bir şekilde konuşmaya başladı Süreyya. "Hamileydim Yaman ve sen yanımda yoktun. Ailenin sana uygun gördüğü o kızla evlenmeyi kabul etin ya! Vazgeçemedin ailenin parasından. Beni ortada bırakıp gittin sen, şimdi gelip bana neyin hesabını soruyorsun?"

"Ve sen de en yakın arkadaşıma, Faruk'a koştun öyle mi? Arasaydın, haber verseydin, ne bileyim bir şey yapsaydın Süreyya!" Çok sinirliydi Yaman. Aynı akşam içinde hem kızı olduğunu hem de kızının, en yakın arkadaşına 'baba' dediğini öğrenmişti. Ufak bir fıstık alerjisinin arkasından böyle büyük bir sır çıkacağı kimin aklına gelirdi ki?

İşte şimdi sinirlenmişti Süreyya. "Aramadım mı? Seni kaç kere aradım Yaman, numaranı değiştirmiştin. Evine geldim taşındığını söylediler, anneni her aradığımda 'Oğlumdan uzak dur artık!" deyip yüzüme kapatıyordu. Ortada kalmıştım! Ailem hamile olduğumu öğrenince beni evden attılar. Günlerce hamile halimle sokakta süründüm ben! Sonra Faruk geldi 'Ben senin yanında olurum.' dedi. Şansım mı vardı Yaman? Mecburdum!"

Durgunlaştı Yaman. Anlıyordu, çok zordu kadının yaşadıkları ama o da çok şey yaşamıştı. Evet Süreyya'nın dedikleri doğruydu ama onun düşündüğü gibi kabul etme sebebi ailesinin parasından mahrum kalmak istememesi değildi. O zamanlar abisi ölmüştü Yaman'ın. Babası abisinin ölümünden sonra yataklara düşmüştü, doktorlar gelip duruyordu eve ama hepsinin cevabı aynıydı 'Çok az ömrü kaldı.' diyorlardı.

Babasının ölmeden önce son isteğiyse oğlunun kendi statüsünde birisiyle evlenmesiydi ve Süreyya bu kritere uymuyordu. Babasının kendisine son sözü 'Ya kendine yakışan, bizden biriyle evlenirsin ya da ben sana hakkımı helal etmem oğlum.' olmuştu. Yaman abisinin ölümüyle yataklara düşen babasına karşı gelemezdi. O da istediğini yaptı. Süreyya'yı terk edip Laçin ile evlendi ama Süreyya onun kalbinde hep yerini korudu. Yıllar sonra tekrar karşılaştıklarındaysa dünyalar Yaman'ın olmuştu, yeniden bir şansları olabilirdi. Ta ki şu ana kadar.

Sakince yanına oturdu kadının. "Yaşadıkların için, yanında olamadığım için çok üzgünüm ama ben de çok şey yaşadım Süreyya."

Histerik bir şekilde güldü Süreyya. "Ben sana ne yaşadığını anlatayım Yaman'cım. Sen ailenin servetinden vazgeçemezdin o yüzden benden vazgeçmeyi tercih ettin. O kadar da karışık değilmiş, değil mi?"

Derin bir nefes aldı Yaman. Kadına anlatmayacaktı yaşananları, zaten bunca yıl geçmişti ne anlamı vardı ki artık bilmesinin? O yüzden esas konuya geçti. "Peki ne olacak şimdi, Süsen'e ne zaman söyleyeceğiz, nasıl olacak?"