𝘔𝘢𝘨𝘪𝘢 • 𝘊𝘩𝘢𝘯𝘮𝘪𝘯 ✓

1.5 F

"Tapınakta ki herkesin büyücü olduğunu biliyorlar Chan ! Bir şekilde kaçtık ama fark etmeleri uzun sürmez ! Kaçmamız lazım !"

Daha on yaşımda gözlerimi ormanda açtığım da, önceki hayatımı unuttuğum da, Magia olduğumu öğrendiğimde ya da işe giderken hiç korkmamıştım .

Şimdi ise kalbim hızla atıyor, sancılanıyordu . Boğazımda öyle bir acı vardı ki tüm bedenimi yakıyordu . Gözlerim dolmuş, yaşlarım birer birer akmak isterken acım o kadar büyüktü ki bu bile yetmiyordu . Oturup çığlık atarak ağlamak geliyordu içimden .

Korku bu muydu ?

O canileri bulup sözde çok merhametli ve adaletli varlıkları yeryüzünden tamamen silmek isterken bedenime alacağım yaralar umrumda değilken . Nasıl karşımda duranlar birşey olmasından deli gibi korkuyordum ?

Kalbimde ki sızı, onlara birşey olacak diye miydi ?

Peki ya bay Joon ? Ona ne olmuştu ?

"Ne diyorsun Changbin ? Nasıl olur bu ? Joowon nereden biliyordu bunu !?"

"Bilmiyorum ! Tek bildiğim kaçmak için fazla zaman yok !"

Chan kendine geldiğinde korkusunu ve endişesini belli etmemeye çalışsada titreyen irisleri herşeyi belli ediyordu .

"Changbin bizi evine götür ! Hemen !"

Changbin başını sallayarak öne geçmiş Chan da hemen içeriden ikimizin hırkasını aldığında çıkmıştık .

Önde Changbin, arkasından da biz ormanda koşmaya başladığımızda korkudan tutamadığım göz yaşlarım kendini bırakmıştı .

***

Yazar

Bir grup arkadaş arka arkaya gece vakti ormanda durmadan birbirlerini yaşatmak için koşarken bazen yorgunluktan tökezliyor, bazen yere düşüp tekrar kalkıyorlardı .

Ama sevgilerin elleri hiç ayrılmıyordu .

Koca ormanda bir tek onların adım sesleri varken insanların hala ortada olmaması onları rahatlatıyor ama bir yandan da korkutuyordu .

İkilemde kalmış bir şekilde dakikalarca koştuktan sonra gözlerine aynı Chan'ın ki gibi küçük tahta bir ev çarpmıştı .

Changbin hızlıca kapıyı açmış hepsini içeri almışken dışarıyı kontrol edip kapıyı sıkıca kapatmış, sırtını kapıya yaslayarak yere çökmüştü .

Her biri solanda ki koltuklara yada yere kendini attığında bir süre nefeslerini düzenlemeye çalıştılar . Birbirlerine bakarak ne yapacaklarını sorguladılar .

Jeongin, böyle şeylerden etkilenen birisiydi . İki gün önce gördüğü kehaneti şimdi gerçekleşecek olması onu o kadar korkutuyordu ki, şimdi gerçekleşmemesi için tanrısına yalvardı .

Her birinin aklında tapınaktan ayrılmadan önce gördükleri görüntüler dolanıyordu .

Tüm Magialar bir duvara yaslanmış hepsi kaçıyor yada ölüyorken tapınağı kan götürüyordu .

"Şimdi ne yapacağız ?"

Uzun süren sessizliği bozmaya cesaret eden ilk kişi Hyunjin'di . Tabii sorduğu soruya kimse cevap veremezdi .

Changbin oturduğu yerden kalktı, büyücülerin karşısına geçti .

"Bu evi saklayacak bir büyü yapabilirsiniz değil mi ? Büyücüsünüz siz"