Yüzbaşım =texting=

43

Arkadaşlar bölümlerin geç gelmesinin sebebi tamamiyle bölümleri düzeltmeye üşenmem Allâh rızası için   kelime düz ötecek uygulama biliyorsanız bana yazın.

Hayır yazmak zor değil ama  düzeltmek kabir azabı....

43

3 ay sonra

"Mete gel buraya Lucifer kılıklı! " Dilan'ın bağırışı evde yankılanırken göz devirip gözlerimi kapatım, yeşil çayımdan bir yudum alırken balkonun kapısı bir anda açıldı.    Dilan kucağında zar zor sabit tutuğu Mete ile girerken Mete birden saçını tutup sertçe çektiğinde Dilan'ın ağzından acı dolu bir inleme kaçtı.

" Abla çocuğun bir canavar! " Dedi sızlanarak yanıma gelip kucağıma bırakırken Mete kolarını bana sarıp kafasını göğsüme koyduğunda gülerek çayı bırakıp kolarımı ona sarıp koklayarak öptüm saçlarından.

O benim nefesimdi.

" Çocuğum hakkında düzgün konuş şuna bak ya şah eser. " Dedim gülerek, Mete de beni anlıyormuş gibi güldüğünde eğilip  başından tutup göğsümden çektim yanağını sıkıca öpüp başını tekrardan göğsüme yasladığımda Dilan göz devirip homurdandı bir sandalye çekip oturduğunda bana baktı.

" Yanlış çıkmış bu tekrar yap. " Dedi söylenerek, ters ters yüzüne bakarken masanın üzerindeki çakmağı alıp ona fırlatım, koluna değen çakmakla inleyip kolunu ovuşturduğunda bana yan gözlerle baktı.

" Yemin ediyorum ben bu evde şiddet görüyorum yeter ya. " Dedi yalandan ağlayan bir ifadeyle göz devirdim, masanın üzerindeki dumanı tüten kupayı parmağımın ucuyla ona doğru ittiğimde   alıp bir yudum içti kahvesinden.

" Teşekürler. " Dedi kendi kendine homurdanarak gülerken Mete'nin saçlarını okşamaya başladım.

"Ne yapacakaık bu gün? " Dedim merakla.

" Evdeyim yakkında okullar açılacak onlar  için biraz ders çalışacağım akşama doğru yine sıkıcı bir gün!? " Dedi söylenerek iç çekip alışık olduğum manzaraya döndüğümde gözlerim uzaklara daldı.

Taşınamamıştım, yapamamıştım gidememiştik burada her şeyi bırakıp yeni bir sayfa açamamıştım olmuyordu işte yapamıyordum ben onun olduğu şehirden gidemiyorum. 3 ay olmuştu koskocaman üç ay ne aklımdan çıkmıştı ne zikrimden. Aklımda bir tek o vardı, kafamı çevirdiğim her köşede bir anısı yatağımda bile oturuşu bir hafta boyunca evden geçmeyen güzel sevdiğim kokusu ve ona olan özlemim.

Biliyordum benim yüzümden bu haldeydik ama biz yan yanada yapamıyorduk bazı zaman biraz zaman gerekirdi ama şöyle de bir şey vardı ki zaman sizden bir şey çalmadığı sürece gerekliydi.

Zaman bize karşı çok bencildi ama biz ona rağmen yan yana değildik çok özlemiştim o kadar özlemiştim ki bazen elim telefonuma sarılıyor bu kadar ay geçmesine rağmen hala ilk günkü gibi atan kalbim aramamı söylüyordu ama yapmamıştım belki de yüz bulamamıştım bilmiyorum.

Ben içimde yaşayarak atlatsam da Mete ondan uzak duramıyordu bazen gecenin yarısına kadar aralıksız ağlıyordu susmuyordu Aslan'ı istiyordu biliyordum, benim gibi özlüyordu hissediyordum.  Bir hafta sonra gecenin bir yarısı Aslan buraya geldiğinde aşağı kata kapının önünde sırf Mete'yi özlediği için gelmişti onu görmek için. Sanki ikisi de aynı anda hissetmişti bir birlerine olan özlemi. Dilan onu alıp Aslan'a götürdüğünde eve döndüğünde çok mutluydu Mete o akşam sırf onun kokusu bulaştı diye o akşam Mete ile uyumuştum.

O gün onu görmek istesem de sanki bir hayalet gibiydi dediğini yapmıştı bana görünmemişti.

Ondan sonraki günlerde öyle geçmişti Dilan, Mete'yi de alıp Dinçer'lere gidiyordu Aslan ve Mete bir birini görsünler diye bazı günler Mete orada bile kalıyordu sanki Aslan bir hayaleti ve ben onu görmiyordum sanki Mete'nin hayali arkadaşıydı delirecek gibiydim vardı biliyordum ama ona ulaşamıyordum.