Bu kaynaşma şeyleri bitsin de kaos yaşayalım az dimi ama?
13
"Fulya!" İsmimi duymamla başımı çevirdiğimde gördüğüm bedenle duraksayıp gülümsedim kucağımda uyuyan Mete'yi fazla sarsmamaya özen göstererek yaklaştığımda hızla yanıma gelip elini uzatığında ilk dediği şeyi anlamayazken Mete'den bahsettiğini anlayıp yavaşça kucağına bıraktığımda büyük bir dikkatle oğlumu kucağında yatırdı . Gözleri üzerinde dolaşırken bende arka koltuğa çantamı koyup eşyalarımı yerleştirdim.
"Ateşi düşmüş." Dedi Aslan, kafamı ona çevirdiğimde dudaklarını hafifce Mete'nin anlına bastırmıştı bu görüntüyle duraksamadan edemezken zorlukla yutkundum.
"Daha iyi." Dedim zorlukla bulduğum seslimle koltuğa yerleşirken kapıyı açık bıraktığımda ona uzattım kolarımı. Mete'ye dönen bakışları bir kaç saniye duraksarken yüzünde küçük bir tebesüm oluştu bana uzatığı Mete'yle dikkatle kucağıma aldığımda kapıyı sessizce kapatı. Yerine geçtiğinde arabayı çalıştırırken ona döndüm.
" teşekür ederim gerek yoktu yordum seni de." Dedim mahçubiyetle, arabayı hastanenin önünden çekerken yan gözlerle bir kaç saniye bana bakıp önüne döndü.
" oturuyordum bende boş boş sorun yok ."
" Dinçer yok muydu evde?"
"Evden kovdum." Dedi çok normal bir şekilde şaşkınlıkla ona döndüm.
"Neden?" Dedim anlamayarak ona bakarken.
"Evi yaktı." Dedi çok normal bit şekilde dehşetle ona bakarken ağzım iki karış açılmıştı.
"Ne?!"
" yumurta kırmaya girdi ocağa dökmüş bütün yağı mal." Dedi kendi kendine edüşünerek öfkelenirken
" ben ne yapacağım bu çocukla bilmiyorum, adam da olmuyor işi gücü eğlence." Dedi Aslan kendi kendine söylenerek, gülüşüme engel olmazken önüme döndüm.
" seni çok seviyor ama."
" bu hayata ondan başka değerlim yok onun da benden başka bir ikimiz kaldık." Dedi Aslan ses tonu hafiften düşerken dikkatle yüzünün yan profilini inceledim.
"Ona sen bakmışsın küçüklüğünden beri kendi anlatmıştı, akrabalarınız yok muydu?" Dedim merakla ,Dinçer bir çok kez çocukluğuna dair anılar anlatırdı ama bir tek abisi ve kendisi olurdu başka kimseden bahsetmezdi küçük yaşta ailesini kaybetmişti bir tek abisi kalmıştı.
" babamın kalan parasına konmaya çalışıyorlardı." Dedi düz bir şekilde Aslan kaşlarım çatılırken dikkatle ona baktım.
"Sende daha küçüktün nasıl baktın ikinize?" Dedim merakla.
" başka çarem yoktu." Dedi Aslan alt Dudağının üstünde gezdirdi dilini. "Elimden geldiğince hiç bir şeyin yokluğunu hissetirmemeye çalıştım."
" başarmışsın yüzbaşım." Dedim tebesüm ederken duraksar gibi olduğunda gözleri bana döndü.
" bir abiden çok baba gibsin onun için." Dedim gülümseyerek gözleri yüzümde dolaşırken dudakları kıvrıdı gerçek bir şekilde.
"Teşekür ederim ,bunu duymaya ihtiyacım vardı." Dedi önüne döndüğünde derin bir nefes aldım.
" bana kendin hakkında bir şeyler anlatsana." Dedi birden kaşlarım çatılırken anlamayarak ona döndüm.
" nasıl yani?"
" kendin hakkında bir şeyler anlat mesela ne yaparsın genelikle Mete en başında nasıldı anlat bir şeyler." Dedi merakla ,gözleri kısa bir süre bana uğradığında gerçek bir merak görmüştüm benim hakkımda. Gerçekten de bir şeyler öğrenmek istiyordu hayatım hakkında.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yüzbaşım =texting=
Genç KurguÖğretmenliğin ilk yılı yaramaz sınıfa denk gelen Fulya ve onun velisi Yüzbaşı Aslan _ Ben : tabiki . İlk olarak Dinçer durmuyor . Hayır yani bir insan bu kadar çok hiperaktif olur mu , gerçi bu artık hiperaktiflikten çıktı ama neyse. İkincisi ol...
